This page has been fully proofread once and needs a second look.

१४०
 
नारायणीये
 
[स्कन्धः - ९
 
स इति । अथो अनन्तरं सोऽम्बरीपो भवदर्चनार्थं वर्षं संवत्सरं द्वादशीव्रतं

दधौ । यमुनोपकण्ठे यमुनाया उपकण्ठे तीरे सुमनसा भक्तियुक्तया महतीं सर्वो-

पहारमहाभिषेकयुक्तां पूजां वितन्वन् । विसृजन् ददत् ॥ ३ ॥
 

 
तत्राथ पारणदिने भवदर्चनान्ते

दुर्वाससास्य मुनिना भवनं प्रपेदे ।

भोक्तुं वृतश्च स नृपेण परातिंर्तिशीलो
 

मन्दं जगाम यमुनां नियमान् विधास्यन् ॥ ४ ॥
 

 
तत्रेति । भवदर्चनस्यान्तेऽवसाने । पारणदिन इत्यवसानदिने विप्रान्

भोजयित्वा स्वयं भोक्तुकामे सतीत्यर्थः । श्रीदुर्वाससा मुनिनास्य भवनं प्रपेदे

प्रापद्यत । परार्तिशील: परपीडानिरतः । अतः पारणकालातिक्रम एव नियमान्

विधायागमिष्यामीति मन्दं जगाम ॥ ४ ॥
 

 
राज्ञस्तत्सङ्कटमाह
 
--
 
राज्ञाथ पारणमुहूर्तसमाप्तिखेदाद्

वारैव पारणमकारि भवत्परेण ।

प्राप्तो मुनिस्तथ दिव्यदृशा विजानन्
 

क्षिप्यन् क्रुधोवृतजोद्धृतजटो विततान कृत्याम् ॥ ५ ॥
 

 
राज्ञेति । पारणमुहूर्तस्य समाप्तिर्भविष्यति प्रतिपालने, अप्रतिपालने च

मुनिकोपः स्यादिति खेदाद् वारा जलेनैव पारणमकारि । तत् पारणं विजानन्

क्षिप्यन् बह्वाक्षेपवादान् कुर्वन् क्रुधोद्घृधृतजटः जटया कृत्यां विततान ॥ ५ ॥

 
कृत्यां च तामसिधरां भुवनं दहन्ती-

मग्रेऽभिवीक्ष्य नृपतिर्न पदाच्चकम्पे ।

त्वद्भक्तवाघमभिवीक्ष्य सुदर्शनं ते
 

कृत्यानलं शलभयन्मुनिमन्वधावीत् ॥ ६ ॥
 

 
कृत्यामिति । ते सुदर्शनं त्वद्भक्तस्य बाधं पीडाम् । कृत्यानलं शलभयद्

अनलपतितशलभमिव कुर्वद् मुनिमन्वधावीद् धावतो मुनेः पृष्ठतो धावन-

मकरोत् ॥ ६ ॥