2023-03-30 06:23:30 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
नारायणीये
इति वामनचरिते महा
[स्कन्धः-८
प्रीत्या दैत्यस्तव तनुमहःप्रेक्षणात् सर्वथापि
त्वामाराध्यन्नजित ! रचयन्नञ्जलिं सञ्जगाद ।
मत्तः किं ते समभिलषितं विप्रसूनो ! वद त्वं
वित्तं भक्तं भवनमवनीं वापि सर्
प्रीत्येति । तनोर्महसश्च प्रेक्षणात् सर्वथा स्वागतवचनादिभिः । भक्तं
मृष्टान्नम् ॥ १ ॥
तामक्षीणां बलिगिरमुपाकर्ण्य कारुण्यपूर्णा-
ऽप्यस्योत्सेकं शमयितुमना दैत्यवंशं प्रशंसन् ।
भूमिं पादत्रयपरिमितां प्रार्थयामासिथ त्वं
सर्व
सर्वं देहीति तु निगदिते कस्य हास्यं न वा स्यात् ॥ २ ॥
तामिति । अक्षीणां जगदीश्वरत्वख्यापयित्रीं, हे विश्वेश्वर ! सर्
मे देहीति निगदिते याचिते तद्वचः कस्य वा न हास्यं स्यात् । अतः पदत्रयमेव
याचितवानसि ॥ २ ॥
विश्वेशं मां त्रिपदमिह किं याचसे वालिशस्त्वं
सर्वो
सर्वां भूमिं वृणु किममुनेत्यालपत् त्वां स दृप्यन् ।
यस्माद् दर्
व
बन्धं चासावगमदतदर्होऽपि गाढोपशान्त्यै ॥ ३ ॥
विश्वेशमिति । स दृप्यन् सर्
यस्मादिति । अतदर्हो बन्धनक्षेपवादानर्हः । तर्हि कथं भगवान् बबन्ध । अनु
हायेत्याह
त्यर्थः ॥ ३ ॥