2023-03-24 13:47:38 by Padmavati
This page has been fully proofread once and needs a second look.
प्रह्लादचरितवर्णनम् ।
१२१
न शशाक । कोऽपि ब्रह्मापीति वा । तत्र हेतवः मांसवपाभ्यां क
ततश्च सर्वे प्रत्येकमस्तोषत तुष्टुवुः ॥ ८ ॥
भूयोऽ
महा
प्रह्लादे पदयोर्नमत्यपभये कारुण्यभाराकुलः ।
शान्तस्त्वं करमस्य मूर्ध्नि समधाः स्तोत्रैरथोद्
स्तस्याकामधियोऽपि तेनिथ वरं लोकाय चानुग्रहम् ॥ ९ ॥
भूय इति । भूयोऽपि ब्रह्माद्यैः संस्तुतोऽप्यक्षतरो
भवति सति प्रह्लादे तव पदयोर्नमति सति तद्वात्सल्येन शान्तस्त्यक्तरो
मूर्ध्नि करं समधाः । अकामधियोऽप्यस्य दैत्याधिपत्यं लोकानुग्रहरूपं वरं तेनिथ
तौ
तदौदासीन्येऽपि स्वयं चकर्थ ॥ ९ ॥
ननु किमेवं क्रूरस्
एवं नाटितरौद्रचेष्टित! विभो! श्रीतापनीयाभिध-
श्रुत्यन्तस्फुटगीतसर्वमहिमन्नत्यन्तशुद्धाकृते! ।
तत्तादृङ्निखिलोत्तरं पुनरहो कस्त्वां परो लङ्घयेत्
महा
प्रह्लादप्रिय! हे मरुत्पुरपते! सर्वामयात् पाहि माम् ॥१०॥
-
एवमिति । अत्र प्रमाणमा
पादितैवंविधसकलमहत्त्व ! अत्यन्तशुद्धा सच्चिदानन्दरूपा आकृतिः स्वरूपं यस्य ।
तत्तादृशमनुपमं निखिलोत्तरं सर्वोत्कृष्टं त्वां कः परो लङ्घयेत् त्वत्स्वरूपभूतत्वत्पा-
र्प
र्षदादन्यः को वा त्वदप्रियमाचरेदित्यर्थः । हे प्रह्लादप्रिय! भक्तवत्सल ! ॥ १० ॥ २० ॥
इति प्रह्लादचरितवर्णनं पञ्
इति नारायणीयस्तोत्रव्याख्यायां
भक्तप्रियाख्यायां
सप्तमस्कन्धपरिच्छेदः ।
आदितः श्लोकसङ्ख्या २६३.