This page has not been fully proofread.

व्रतोयोऽइः ।
 
अय सोतां प्रति कौशल्यावाक्यम् ।
 
अयि जानकि पुति ! शैशवे प्रतिपत्रासि बधूजनक्रियाम् ।
श्रय गच्छसि यौवने वनं परिणामे भवितासि कोहयो ? ॥ १२ ॥
लक्ष्मणं प्रति सुमित्रावचनम् ।
 
रामं दशरथं विधि, विधि मां जनकात्मजाम् ।
अयोध्यामटवीं विधि, गच्छ मुत्र ! यथासुखम् ॥ १३ ॥
रामं प्रति ।
 
वाला विदेहतनया ललितौ भवन्तौ,
 
दिग्दक्षिणा च रजनीचरचक्रजुष्टा ।
तइत्स ! वत्सलतयेदमुदाहरामो,
 
मा राम ! गच्छ नयदक्षिण ! दक्षिणायाम् ॥ १४ ॥
 
[८१]
 
अयोति । अयि पुत्रि जानकि ! शैशवे वाल्ये बधूजन क्रियां
खुपाजनोचितमाचारं प्रतिपद्मासि प्राप्तासि, अथानन्तरं, गैंगवात्
परमित्यर्थः, यौवने तारुस्ये वनं गच्छमि, ततः परिणामे मे
वयमि कोशी भवितामि १ करुयोक्तिरियम् । सुन्दरोष्टत्तम्
"अयुजोर्यदि सो जगो युजो: सभरा लगौ यदि सुन्दरी तदा इति
लक्षणान् ॥ १२ ॥
 
राममिति । हे पुत्र ! लक्ष्मण : रामं दशरथं विद्धि
जानीहि, मां जनकात्मजां सीतां विधि, अटवीं वनम् अयोध्यां
विद्धि यथासुखं गच्छ । अनुष्टुप् वृत्तम् ॥ १३ ॥
 
वालेति । विदेहतनया सोता वाला शिशुः, भवन्तौ युवां
ललिती सुकुमारी, दक्षिणा दिक् च रजनोचराणां राजस्रानां
चक्रे: हन्दै जुष्टा सेविता, तत्तमात् हे वत्स ! वत्सलतया
वात्सल्येन, सेहेनेत्यर्थः, इदम् उदाहरामः ब्रूमः हे नयदक्षिण