This page has not been fully proofread.

[४१६]
 
महानाटकम ।
 
मूर्डानो वा न खनु भवतो दुर्लभा 'सम्भवेयु
 
यद्देवस्य त्वमसि जगता शिल्पिनोऽपि प्रपोच ॥ ८५ ॥
अथ श्रीरामचन्द्रस्य हस्तयोरुक्तिप्रत्यक्ती ।
 
रे रे दक्षिणहस्त । साधु समये सोनु भवानग्रणो
युद्धे मा पुरतो निधाय भवता कि पृष्ठतो गम्यते ? ।
नैव वाम । दयानिधे रघुपतेरागत्य कर्णान्तिक
पृच्छान्येकमसमय दशमुख कि बध्य एवेत्यसो १ ॥ ८६ ।
 
वस्तुगत्या सिद्धा स्वाभाविकीत्यर्थ तदा मूर्ध्न शिरासि छिवा
स धुटि नभु किमिति किमर्थ डव..? प्रार्थित ? त्रिभुवन
जयथियमिति शेष । यत् यत व नगता शिल्पिन स्रष्टु
देवस्य ब्रह्मण प्रपौत्र अत भवत सूर्डान शिरासि वा न खनु
नैव दुलभा दुष्पाषा सम्भवेयु 1 ब्रह्मा हि स्वप्रपौत्र छिन्नगिरम
दृष्ट्वा सृष्टा स्वस्य सामर्थ्यात अवलोलया पुन शिरोभि योज
यितु शक्नोतोति धियैव व शिरासि निश्चत्तवान् न तु वास्तव
साहसेनेति भाव । शार्दूलविक्रीडित वृत्तम् ॥ ८५
 
रेर इति । रेरे दक्षिणहस्त साधु भद्र ममये भोजन
काले भनान् भोक्तुम् अग्रणो अग्रेसर भवतोति शेष भवता
युद्धे मा पुरत घयत निधाय नियुज्य कि कथ पृष्ठत पद्यात्
गम्यते ? पलाय्यते ? । इति वामहस्तोलि । रे वाम इस्तेति
शेष एवम् इत्य हवा यदुचते तदिति भाव न नाक पलाये
इति यावत् दयानिधे दयामयस्य कमपि हिमितुमनिच्छत इति
भाष रघुपते रामस्य कर्णान्तिक वर्षसमोपम् भागत्य भी
दगमुख रावण अभगय निचितमेव कि वध्य १ हन्तव्ये
?
किम् ? इति एक फेवलं पृच्छामि दयामयस्यास्य भय वष्यो