This page has not been fully proofread.

[२४]
 
महानाटकम् ।
 
सखोजनवाक्यम् ।
 
रामो दूर्वादलश्यामो जानको कानको लता ।
अनयोर्योग्य उद्दाहो धनुरैणं पणो महान् ॥ २६ ॥
 

 
प्रथ सौताया मनसि भावनम् ।
कमठपृष्ठकठोरमिदं धनुः,
 
मधुरमूर्त्तिरसौ रघुनन्दन ।
कथमधिज्यमनेन विधीयताम्,
 
प्रहह । ताल । पणस्तव दारुणः ॥ ३७ ॥
 
हो । आयर्थम् इदं महत् धनुः केनापि राज्ञा न
प्राकटम् १ तत्तिष्ठतु. न टडितं न टङ्कारध्वनिमत् कृतम् ?
सदप्यास्ता, न नमित न नतोक्कतम् १ तदपि तिउतु, स्थानतः
निवेगस्थानात् न उत्यापितं न उत्तोलितम् १ अपसारितं
वा १ भत. हेतो. उर्वोतलं भूमण्डलं न सन्ति वोरा यस्मिन्
सत् निर्वोरं वीरशून्यं, वर्त्तते इति शेषः । गार्दूलविक्रीडि
 
वृत्तम् ॥ २५ ॥
 
राम इति । राम. दूर्वादलवत् श्याम श्यामवर्षः,
आनको जनकनन्दिनी सीता कानको काञ्चनो लता वलो,
"वक्षो तु व्रततिर्लता" इत्यमरः, घनयोः सोतारामयो उद्दाह
परिणय योग्य, अनुरूप, किन्तु ऐशं धनु' इरकाक, तद्भव
इति भाष, महान् पप्प: शुल्कम्, असम्भवोऽय विधिरिति
भावः । अमुष्टुप् वृत्तम् ॥ २६ ॥
 
कमठेति । इदं धनु. कमठस्य कच्छपस्य पूज्यत् कठोरं
कठिनं, हदमित्चर्य, दुर्मेधमिति भाव । मो रघुनन्दनो
रामः मधुरा मनोहारिणी कोमना वा मूर्तिर्यस्य तयोः