This page has not been fully proofread.

[३७५]
 
महानाटकम् ।
 
आकरः पिहितवपुर्विशालवचाः
प्राकारव्यतिकर जागरूक मू ।
उद्दामे नममि यथैकसैहिकेयः
तेरेको रजनीचरो व्यतर्कि लोकैः ॥ ११ ॥
 
हेल/स्फालितरामुलक्ष्मणधनुर्ज्यावल्लरोभल्लरी-
झङ्खारप्रसरप्ररूढपुलकप्राग्भारमोरन्विताः ।
 
विरह अनधिगम इत्यर्थ, तेन या व्यथा सन्तापः तया एक:
केवलः विधुरः विक्षुब्धः तत्मम्बद्धौ, हे रामचन्द्र ! यस्मात्
न्युमदीयकटकाटोप वानरसेनानिवेशस्य आडम्बरः ममु
ज्जम्भते समुद्भामते तस्मात् हेतोः लशर, रावण लिट: हि
तिष्ठति लेगेन अधुना वर्त्तते । गाईल विक्रीडित वृत्तम् ॥१०॥
 
आकष्ठमिति । उ लोकः राघवमै निकैरिति भाव.. ग्रा.
कण्ठं कण्डपर्यन्तं पिहितम् आष्टतं स्वसैन्यैः प्राचीरैर्वा वपुः
शरीरं यस्य स विशाल बृहद्दचः यस्य तथोकः प्राकारस्य प्राची-
रस्य व्यतिकरात् सम्पर्कात् जागरूका: प्रौढ़ मूर्दान: शिरांसि
यस्य तथाभूतः, एको जनोचरः रावणः इति भावः, उद्दामे
महति नभसि आकागे एक अद्वितीयः संहिकेय: मिहिका
सुतः यथा राहुरिव, "तमस्त राहुः स्वर्भानुः मैहिकेयो विधुन्तुटः
इत्यमरः, व्यनकि विसर्कित: श्रमानीत्यर्थः । उपमालङ्कारः।
प्रहर्षि वृत्तं, "वरायाभिर्मनजरगाः प्रहर्थिगीयम्" इति
लक्षात् ॥ ११ ॥
 
हेलेति । हेलया अवलोलया आस्फानित मञ्चालिते ये
रामलक्ष्मणयो धनुष तो. ज्यावलरी मोर्वोमञ्जमै मा एव
भलगे वायभेदः तम्या महारप्रमरेमा भन्झननादातिशयेन
 
17