This page has not been fully proofread.

[२०]
 
महानाटकम् ।
 
दातव्येघमवश्यमेव दुहिता कस्मैचिदेनाम सौ
दो क्रोडा मशकोत त्रिभुवनो लङ्कापतिर्याचते ।
तत् कि मूढवदोक्षसे ननु कथागोष्ठीषु न शासते,
तहत्तानि परोरजाति मुनय प्राच्या मरोच्चादय ॥ २८ ॥
पुनश्च राम प्रति ।
 
समन्तादुत्ताले सुरसहचरीचामरमरु
तरङ्गेरुभीलगुजपरिघसौरभ्यचिना ।
 
धनु नो चेत् न भवति यदि, तदा क्षणात् अल्पेनैव चणेनेत्यर्थ,
चूर्णता नयति रावण इति शेष । शौष्कलोक्तिरियम् ।
अनुष्टुप्
वृत्तम् ॥ २८ ॥
 
पाश्चात्त्य मुस्तकादुद्दृत्य योज्यते । दातव्येयमिति ।
दातव्येति । इय दुहिता कन्या अवश्यमेव कस्मैचित
दातव्या न तु ग्टहे रक्षणीयेति भाव । तदेनाम् अवश्यदेयाम्
असी दोप्या भुजाना, विशतेरिति भाव क्रोडया की
कृत मशकवत्कृत तुच्छोक्कृतमित्यर्थ निर्जितमिति यावत
त्रिभुवन येन तथाभूतो लडापति रावण याचते प्रार्थयते ।
सत्तर्हि कि कथं सूटवत् बालिशवत् ईचसे घश्यसि, न किमपि
विचारयमोति भाव ननु वितक माच्या प्राक्तना पुराण
इत्यर्थ मरीच्यादय मुनय कथागोष्ठोपु कथाप्रस्तावेषु न
अस्मान् परोरयामि रजोगुणातीतानि, साविकानीत्यर्थ,
विशुहानीति यावत्, यद्दा रनोभ्य भूरेशुभ्य पराणि अधिकानि,
समन्यानोति यावत् परोरजांसि तस्य रावणस्य वृत्तानि
चरितानि गासते कथयन्ति। शास्तेर्लट । गालविक्रीडित

 
.
 
इसम ॥ ३M