This page has not been fully proofread.

सप्तमोऽदः ।
 
[१२१]
 
यपिच । अलमप्रस्तुतालापैः श्रुत्वाऽपि मम विक्रमम् ।
इदानीं रघडिम्भेन वद किं कर्तुमिप्यते १ ॥ ४१ ॥
। खसुर्नासावसापड पहिलामसिवलरोम् ।
कटुणैस्वच्छिरोरके रामः चालितुमिच्छति ॥ ४५ ॥
 
रावणः ।
 
भावः कश्चित्तिरथां त्वमसि न विदितस्तेऽपि ताह्कुप्रभावाः
ते किं मां नो विदन्ति त्रिभुवनजयिनं रामसुग्रीवमुख्याः ।
तेषां किं केन तावत् परनिजवलयोस्तारतम्यं विदित्वा
सन्दिष्टं दुष्टदूत ! त्वरितमवितथं तत्तदावेदयत्र ॥४३॥
 
कर्मेत्यर्थः, न आसीत्. श्रुतमेवैतत् युष्माभिरित्यर्थः । शार्दूल-
विक्रीड़ितं वृत्तम् ॥ ४० ॥
 
अलमिति । अप्रस्तुताः प्रकृतानुपयोगिन इत्यर्थः, आलापा:
प्रसङ्गाः तैः अलं निष्प्रयोजनमित्यर्थः इदानी मम विक्रम
वापि रघुडिम्भेन राघवशिशुना रामेण किं कर्त्तुम् इप्यते ?
अभिलणते १ वट । अनुष्टुप् वृत्तम् ॥ ४१
 
स्वसुरिति । रामः कटुः ईपटुः तव शिरसा रक्तः
स्वसुः तव भगिन्याः शूर्पणखाया: नासाया नासिकाया वसा
मैदः यथा पहिलां मलिनामित्यर्थः असिवञ्जरोम् अमिलतां
चालितुम् इच्छति । अनुष्टुप् वृत्तम् ॥ ४२ ॥
 
भाव इति । त्वं कथित् तिरया तिर्थक्जातीयाना शाव:
बालकः न विदितः न ज्ञातः असि, ताक् तथाविधः, त्वद्
वर्णितरूप इति भावः, प्रभावी महिमा येषां तेऽपि न विदिता
इति शेषः । ते रामसुग्रोवमुख्या: रामसुग्रवादयः त्रिभुवन-
जयिनं विलोकोजेतारं मां रावणं किं भो विदन्ति ? नो