This page has not been fully proofread.

प्रथमोऽद्धः ।
 
[१५]
 
श्रय मिथिलां प्रविशति रामे वैतालिकैः पठितम् ।
यो दत्तः कुशिकामजाय मुनये तातेन यज्ञोत्सव-
प्रत्यूहप्रगमाय, वर्त्मविपिने हत्वाऽहितां ताड़काम् ।
लब्यास्त्राणि मुनेरवेच्य च मखं तस्यानुगः कौतुकात्
सोऽयं सम्प्रति राघवो निमिपतेः प्राप्तः पुरों सानुजः ॥ २१ ॥
बासोदुगटभूपतिप्रतिभटमोन्माथि विक्रान्तिको,
 
भूपः पतिरथो विभावसुकुल प्रख्यातकेतुर्बलो ।
 
गते मति कौशिकः विश्वामित्रः ताभ्यां रामलक्ष्मणाभ्यां, सहायें
दतोया, जनकपत्तनं जनकस्य पत्तनं नगर, मिथिलामित्यर्थः,
प्रायात् गतवान् । अनुहुववृत्तम् ॥ २० ॥
 
यो दत्त इति । – यज्ञोत्सवस्य यज्ञरूपोत्सवकर्मणः प्रत्यूहः
विघ्नः तस्य प्रगमाय शान्वयें तातेन पिला, "तातमु जनक:
पिता" इत्यमरः, दशरथेनेति यावत्, घः मुनये कुशिकामजाय
विश्वामित्राय दत्तः समर्पितः सोऽयं सानुज: सलज्मण: रायवः
रामः वर्त्मविपिने अरण्यमार्गे अहितां शत्रुभूनां ताड़कां चला
विनाश्य मुनेः विश्वामिवात् वस्त्राणि लया प्रस्त्रविद्यां प्राप्य
इत्यर्थः, तस्य मुनेः मखं यज्ञम् भवेध्य दृष्ट्वा च कौतुकात्
जनकपुरीदर्शने कौतूहलादित्यर्थः, अनुगः अनुगामौ मन्, तस्य
मुनेरिति भावः सम्प्रति अधुना निमित: मोरध्वजस्य पुरीं
राजधानी मिथिला मित्यर्थः प्राप्त: गनः । शार्टून विक्रोड़ियं
 
वृत्तम् ॥ २१ ॥
 
पाश्चात्यपुस्तकहरापाठोध्येय ऋषणीयः ।
 
आसोदिति ।-हटा उडता भृपतयः राजान
उत्पादियों
 
मटा: प्रतियोगः वर्ष