This page has not been fully proofread.

[३६]
 
महानाटकम् ।
 
अथ शतानन्देनानीते दशरथे मिथिलां प्रविशति
वैतालिकैः पठितम् ।
 
जनकनृपतिवाक्यं पुत्रसम्बन्धहृद्यं,
मरभसमुपग्टद्ध श्रोशतानन्दवनात् ।
 
अपरमपि तनूजइन्द्रमादाय हृष्ट,
उतरघुपतिशोध, कोशलेन्द्रोऽयमेति ॥ ५३ ॥
श्राविध्यमानमहितं मिथिलाधिनाथ,
कृत्वाऽतिथि दशरथ स्वयमातिथय ।
 
ध्वनिता याशा दिगो वेन तं वरेण्य गुणश्रेष्ठं जनकात्मजाया:
मोताया व परिगताम् अनन्यसामान्य अलोकमाधारण,
धनुषा विलास व्यापार, यस्य तं लकिषु जगत्सु विसर्पिणो
विस्तारिणी कोर्त्तिर्यस्य तथोक्त त प्रसिधं रामं नमामि ग्रन्य-
कर्त्तुरुक्तिरियम् । उपजाति वृत्तम् ॥ ५२ ॥
 
जनकेति । अयं कोशलेन्द्र: दशरथः श्रीमतानन्दस्य खान
यनार्यमागतस्येति भावः, वक्चात् वदनात् सरभस सदर्प, "रअसो
वेगहण्यो." इत्यमर, पुत्रस्य रामस्थ सम्बन्धेन हा मनोरम
जनकनृपतेः वाक्यम् उपग्टह्य वेति यावत् श्रुतं रघुपते.
रामस्य गौर्य विकमी येन तथाभूत. अत एव हृष्टः प्रफुल्ल भन्
अपरमपि तनूजद्दन्द भरतगवघ्नावित्वर्थ, आदाय ग्टहोला
इति भागच्छति । मालिनोट-"ननमयथ्युतैय मालिनी
 
भोमिलाकै." इति तमचयात् ॥ ५२ ॥
 
प्रातिष्येति । अतिथिषु माधु भातिथेय: मिथिलाधिनायो
जनकः स्वयम् पतिथिम अभ्यागतम्, "पतिथिर्ना ग्टहागते"
दशरथम् पातिध्येन अतिथिसमुचितेन मानेन
 
इत्यमर,