This page has not been fully proofread.

पठोऽद्धः ।
 
हन् । मनःशिलायाक्तिलकं सार गण्डस्थले त्वया ।
संघृष्टं, जानकीवचःस्पर्शात् कायोकृतः खगः ॥ ७ ॥
इत्यभिज्ञानदयं कथयति ।
 
[२४३]
 
तत प्रालिङ्गितुमुपक्रान्तं रामं प्रति हनुमान् ।
पोतो नास्वनिधिर्न रावणपुरो निःशेषता,
नानोतानि शिरांसि राक्षसपतेर्नानायि सोता मया ।
आलेपार्पणपारितोषिकमहं नामि वार्त्ताहर:,
संजल्पत्य निलामजे स जयति स्मेराननो राघवः ॥ ८ ॥
 
दर्पणे–"अप्रस्तुतमस्तुतयोर्दीपकन्तु निगद्यते । श्रथ कारकमेकं
स्यादनेकासु क्रियासु चेत् ॥" इति । शार्दूलविक्रीड़ितं वृत्तम् ॥६॥
 
मन इति । त्वया गण्डस्थले मंसृष्टं सम्यक् घर्षणं प्राप्तं,
संमृष्टमिति वा पाठः, मनःशिलायाः द्रव्य विशेषस्य तिलकं तथा
ज्ञानक्या: वचःस्र्थात् स्तनविदारणादिति भावः, काणीकृतः
अकाणः काणः कृतः खगः पत्नी, काक इत्यर्थः, एतत् इयं सार ।
काणीकृतं खगमिति पाठान्तरम् । अनुष्टुप् वृत्तम् ॥ ७ ॥
पोत इति । ( हे राघव
 
मया अम्युनिधिः समुद्रः न
पोतः, रावधपुरी लड्ढा न नि:शेषं यथा तथा चूर्वीकृता,
कोणपपुरी निष्पिय जुर्गोंकतेति पाठे कोणपा राजमा:,
"राक्षस: कोपः क्रयत् क्रन्यादोऽस्रप आशरः" इत्यमरः, तेषां
पुरी नइत्यर्थः) राजमपते: गिरांसि न आनीतानि, मोता न
आनायि नानीता, अतः वार्त्ताहरः वार्तामावहारी महम्
श्रलेपस्य आलिङ्गनस्य अर्पणमेव पारितोषिक पुरस्कार न
अर्हामि नाधिकरोमि इति संजस्पति मंकथयति अनिलामजे