2023-03-20 10:56:36 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
[२३०]
महानाटकम् ।
सावलईश्वरो राजा, यावद्राया ति राघवः ।
आयाते राघवे वोरे लगा लङ्गेश्वरः कुतः १ ॥ ८ ॥
अलावसरे क्रुडे रावणे विभीषणवाक्यम् ।
वैरूम्यमङ्गेषु कशानिपातो मौण्डर तथा लचएस विवेशः ।
एतान् बधामर्हति रूक्षवादी शास्त्रेषु दूतस्य बधो न दृष्ट, ८१॥
अपि च । कपोना किल लाडू लमिष्टमेकं विभूषणम् ।
तदस्य दोप्यतामाश तेन दग्धेन गच्छतु ॥ ८२५
#
नावदिति । तावत् राजा लडेश्वरः, शोभते इति शेष,
यावत् राघव, रामः न आयाति नागच्छति, राघवे बोरे लाम्
पायाते सति लद्वेश्वरः कुत. १ नेव स्थास्यतीति भावः । अनुष्टुप्
छत्तम् ॥ १० ॥
वैरुप्यमिति । रुचवादो कर्कशवादी, कटुभाषोत्यर्थः, दूत
अद्वेषु वेरूप्य कशानिपात, "अनादेस्ताडनी कथा इत्यमर,
तस्या निपात. तत्प्रहार इत्यर्थः, मौण्डर सर्वकेशमुण्डनं तथा
लावणस्य चिहस्य सविवेशः दुष्कृतसूतक चिरस्यायियारीर-
चिोकरयमिति भावः) इत्येतान् बधान दण्डानित्यर्थः, अर्हति
मानोति, शास्त्रेषु दूतस्य यध: हननं न हटः नावलोकित ।
इन्द्रधा वृत्तम् ॥ ८१
कपोनामिति । कपीना वानरायां लाडूलम् एकं केवलं
मुख्यं था, "एके मुख्यान्य केवला" इत्यमरः । इष्टं प्रियं विभूषणम्
अलद्दार, अभ्य कपे: तत् लाइलम् पाशु गोधं दोप्यता
मध्याम्पर्ता, तेन माइमेन दम्धेन गच्छरा स्वदेशं सोति शेषः ।
पयुटुप् म् ८२ ॥
महानाटकम् ।
सावलईश्वरो राजा, यावद्राया ति राघवः ।
आयाते राघवे वोरे लगा लङ्गेश्वरः कुतः १ ॥ ८ ॥
अलावसरे क्रुडे रावणे विभीषणवाक्यम् ।
वैरूम्यमङ्गेषु कशानिपातो मौण्डर तथा लचएस विवेशः ।
एतान् बधामर्हति रूक्षवादी शास्त्रेषु दूतस्य बधो न दृष्ट, ८१॥
अपि च । कपोना किल लाडू लमिष्टमेकं विभूषणम् ।
तदस्य दोप्यतामाश तेन दग्धेन गच्छतु ॥ ८२५
#
नावदिति । तावत् राजा लडेश्वरः, शोभते इति शेष,
यावत् राघव, रामः न आयाति नागच्छति, राघवे बोरे लाम्
पायाते सति लद्वेश्वरः कुत. १ नेव स्थास्यतीति भावः । अनुष्टुप्
छत्तम् ॥ १० ॥
वैरुप्यमिति । रुचवादो कर्कशवादी, कटुभाषोत्यर्थः, दूत
अद्वेषु वेरूप्य कशानिपात, "अनादेस्ताडनी कथा इत्यमर,
तस्या निपात. तत्प्रहार इत्यर्थः, मौण्डर सर्वकेशमुण्डनं तथा
लावणस्य चिहस्य सविवेशः दुष्कृतसूतक चिरस्यायियारीर-
चिोकरयमिति भावः) इत्येतान् बधान दण्डानित्यर्थः, अर्हति
मानोति, शास्त्रेषु दूतस्य यध: हननं न हटः नावलोकित ।
इन्द्रधा वृत्तम् ॥ ८१
कपोनामिति । कपीना वानरायां लाडूलम् एकं केवलं
मुख्यं था, "एके मुख्यान्य केवला" इत्यमरः । इष्टं प्रियं विभूषणम्
अलद्दार, अभ्य कपे: तत् लाइलम् पाशु गोधं दोप्यता
मध्याम्पर्ता, तेन माइमेन दम्धेन गच्छरा स्वदेशं सोति शेषः ।
पयुटुप् म् ८२ ॥