This page has not been fully proofread.

[२१८]
 
महानाटकम् ।
 
सीता धूमशिखा भनो कालव्यालबधूरिव ।
 
उदस्य च शिरोरत्न विज्ञान स्वामिने ददौ ॥ ६७ ॥
तथा चित्रकूटे पर्वते ।
रचोऽभिचारचकभाण्डमिव स्तनं यो
 
देव्या विदेहदुहितुर्विददार काक ।
 
ऐषोकमस्त्रमधिकृत्य तदा तमच्णा
 
काणीचकार चरमो रघुराजपुत ॥ ६८ ॥
इति हितोयमभिन्जानम् ।
 
मन मिलायास्तिलक तथा मे गण्डस्थले पाणितले च घृष्टम् ।
स्मरेति विज्ञानमिद तोय जीवाम्यह राघव मासमात्रम्
 
बोहव्य सततं बुधै " इत्युक्त तस्येत्यध्याहृतेनान्वय समोचीनतया
सङ्गच्छते इति सुधीभिर्विभाव्यम् । शार्दूलविक्रोडित वृत्तम् ॥६६॥
 
सोतेति । कालव्यालबधूरिव कणसर्पकामिनीव शत्रो
रावणस्य धूमशिखा दहनाग्नेरिति भाष, सोता शिरोरलं
शिर स्थित रत्न स्वामिने रामाय विज्ञायते भनेनेति विज्ञानम्
अभिज्ञानचिह्न ददो अर्पिसवतो इनूमकर इति शेष । धनु
टुप् हत्तम् ॥ ६०
 
रचोऽभिचारैति ।
 
१०० पृष्ठाय ३० झोके प्राग्
 
व्याख्यातम् 451
 
मन मिलाया इति । हे राघव ! तथा पाणितले करतले
तवेति शेष, एट मृदित मम शिसाया धातु विशेषस्य तिलकं
मे मम गण्डस्थले कपोलतले, त्वया रचितमिति शेष सर
 
दश्व वतीय विधानम्। भड माममात्रम् एकमेव माम
जोवामि । ( एतमध्ये मदुधारायें यय करपीय पत पर था
मयम इति भाव उपजाति कृतम् । ८ ।