2023-03-20 10:56:14 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
चतुर्थोऽड: ।
कान्तिसम्पककुमलैः, कलरुतं हा हा हवं कोकिलैः ।
वल्लोभिर्ललितं गतं करिवरैरित्यं विभज्याञ्जसा
कान्तारे सकलैर्विलासपटुमिनतासि किं मैथिलि । १ ॥ १८ ॥
अथ सीताया नूपुरं प्राप्य ।
चतु में प्रोणयत्येतत् सोताया इव नूपुरम् ।
अवधारय सौमित्रे । भूषणान्तरसाम्यतः ॥ २० ॥
[१४७]
मध्यमिति । हे मैथिति ! हा हा इति खेदातिशय सूचक
मव्ययडयम् । केशरिभिः सिंहे: मध्यं मध्यभागः, कटिदेश
इत्यर्थः कुसुमैः पुष्पैः स्मितं मन्दहसितं, कुरजोगणै मृगोवृन्दैः
नेवं, चम्पककुचलैः चम्पकमुकुलै : कान्तिः, कोकिलै: कलरुतं
मधुररव, वल्लोभिः लताभि: ललितं चेष्टितं, करिवरैः गजेन्द्रः
गतञ्च हृतम् इत्थमनेन प्रकारेण सकलैः विलासपटुभि: विलसन-
शोलैः केशर्य्यादिभिः कान्तारे गहने बने असा झटिति,
"ट्राक् झटिव्यसाहाय" इत्यमरः, -विअन्य नीतामि किम् ?
मध्योऽयं हरिभि. स्मितं हिमस्चा नेत्रे कुरङ्गीगणैरिति, कलरवो
हाहा हृत कोकिलैरिति, मातर्गमनं कथं कथमहो हमे
वैभज्याधुना कान्तारे सकलेविनाश्य पशुवनीतासि भो मैथि
लोति पाठे हरिभिः सिंहै:, हिमरुचा चन्द्रेय मातङ्गे:
हस्तिभि पशुवत् विनाश्य तत्तदङ्गं हत्वा नीतामि भचितासी-
त्यर्थ, धातूनामनेकार्थत्वादिह नयतेर्भचणार्थत्वं, यहा नीतासि
ग्टहीतामि, वत्तदङ्गेष्विति भावः । शार्दूलविक्रीडितं वृत्तम् ॥१८॥
चचरिति । हे सौमित । एतत् पुरो दृश्यमानं सोताया नूपुर
मिव मे मम चतु: प्रोषयति श्रानन्दयति, भूपयान्सरसाम्यतः
अलहारान्तरसादृश्यात् अवधारय निश्चिनु । अनुष्टुप् वृत्तम् ॥२०।
कान्तिसम्पककुमलैः, कलरुतं हा हा हवं कोकिलैः ।
वल्लोभिर्ललितं गतं करिवरैरित्यं विभज्याञ्जसा
कान्तारे सकलैर्विलासपटुमिनतासि किं मैथिलि । १ ॥ १८ ॥
अथ सीताया नूपुरं प्राप्य ।
चतु में प्रोणयत्येतत् सोताया इव नूपुरम् ।
अवधारय सौमित्रे । भूषणान्तरसाम्यतः ॥ २० ॥
[१४७]
मध्यमिति । हे मैथिति ! हा हा इति खेदातिशय सूचक
मव्ययडयम् । केशरिभिः सिंहे: मध्यं मध्यभागः, कटिदेश
इत्यर्थः कुसुमैः पुष्पैः स्मितं मन्दहसितं, कुरजोगणै मृगोवृन्दैः
नेवं, चम्पककुचलैः चम्पकमुकुलै : कान्तिः, कोकिलै: कलरुतं
मधुररव, वल्लोभिः लताभि: ललितं चेष्टितं, करिवरैः गजेन्द्रः
गतञ्च हृतम् इत्थमनेन प्रकारेण सकलैः विलासपटुभि: विलसन-
शोलैः केशर्य्यादिभिः कान्तारे गहने बने असा झटिति,
"ट्राक् झटिव्यसाहाय" इत्यमरः, -विअन्य नीतामि किम् ?
मध्योऽयं हरिभि. स्मितं हिमस्चा नेत्रे कुरङ्गीगणैरिति, कलरवो
हाहा हृत कोकिलैरिति, मातर्गमनं कथं कथमहो हमे
वैभज्याधुना कान्तारे सकलेविनाश्य पशुवनीतासि भो मैथि
लोति पाठे हरिभिः सिंहै:, हिमरुचा चन्द्रेय मातङ्गे:
हस्तिभि पशुवत् विनाश्य तत्तदङ्गं हत्वा नीतामि भचितासी-
त्यर्थ, धातूनामनेकार्थत्वादिह नयतेर्भचणार्थत्वं, यहा नीतासि
ग्टहीतामि, वत्तदङ्गेष्विति भावः । शार्दूलविक्रीडितं वृत्तम् ॥१८॥
चचरिति । हे सौमित । एतत् पुरो दृश्यमानं सोताया नूपुर
मिव मे मम चतु: प्रोषयति श्रानन्दयति, भूपयान्सरसाम्यतः
अलहारान्तरसादृश्यात् अवधारय निश्चिनु । अनुष्टुप् वृत्तम् ॥२०।