This page has not been fully proofread.

[१२८]
 
महानाटकम् ।
 
आकाशादवरतं जटायुं दृष्ट्वा रावणः ।
मैनाक: किमयं रुपडि गगने मन्मार्गमव्याहतं
शक्तिस्तस्य कुत. ? म वज्रपतनागीतो महेन्द्रादपि ।
'ता: सोऽपि समं निजेन विभुना जानाति मां रावणम्
श्रां ज्ञातं स जटायुरेष जरसा ग्रस्तो बधं वाञ्छति ॥ ७९ ॥
रावं मनि जटायुः ।
 
1
 
जन्म ब्रह्मकुले, हरार्चनविधी कृत्वा शिर कर्त्तनं
भक्तिर्वचिणि बाहुदण्डदलनव्यापारशक्तिः परा (र्मता) ।
 
तत्र व्यग्र व्यामृतः तस्मिन् सति एषः कुरङ्गाची मृगनयना
सोता रावणस्य ग्थोपरि कथ, तिष्ठतीति शेष' । अनुष्टुप्
वृत्तम् ॥ ७८ ॥
 
मैनाक इति । अथ मैनाक, गगने प्रकाशे अध्याहतं
श्रय
केनापि अविनित मम मार्ग रुपदि ग्रहणोति किम् ? तस्य
भैनाकस्य कुत कम्मात् शक्ति: सामध्ये १ यतः सः वच्च-
पतमात् वष्वप्रहारात् महेन्द्रादपि, किं पुनस्तदुविजेतुर्मत्त इति
भाव, भोतः तस्मात् मैनाको नायमिति निश्चय:) मोsपि
ता. गरुत्मान् निजेन विभुना नारायणेन समं मह मां
रावण जानाति, (मया पूर्व प्रभुमहित पराजित, तस्मात्
माऽपि नायमिति भाव) । आ ज्ञातम् । एप जरमा
वाकेन ग्रस्तः लिट इति पाठान्तरम्, जटायु अधभत्-
समागादिति भाग, वान्छति प्रमिलपति । अव प्रकृतं जटा
युधि धन्यस्य मैनाकादे: भंगयात् मन्देहाला, "मन्देह,
प्रकृतेऽन्यस्य मराय, प्रतिभोस्थित." इति लचणात् । गाईल-
विक्रीड़ित वृत्तम् ॥ ७॥