This page has not been fully proofread.

[११८]
 
महानाटकम् ।
 
खड्गं मायाकुर
 
दुर्तानिधननिशाचारिमारोचमग्रे
 
धावन्तं सञ्चरन्तं क्षणमपि गहने जानेको याचते स्म ।
रामं कौमाभिरामं निमितशरधनुर्धारिया लक्ष्मणेन
चिप्रं तदक्षणायोल्लिखिततटभुवा सोऽप्यगात्तवधाय ६० ॥
प्रियतम । मृगमद्भुताङ्ग मे तं
 
मृगपति विक्रम । देहि मे प्रसीद ।
 
J
 
इति जनकसुतावचोऽनुरोधात्
 
कनकमृगं सशरोऽन्वियाय रामः ॥ ६१ ॥
 
शेष:, किम् ? न किमपि प्रयोजनमित्यर्थः, मृगः सर्वेषु भङ्गेषु
रम्य: मनोहर । शार्दूलविक्रीडितं वृत्तम् ॥ १८ ॥
 
खन मिति । जानको कासाभिरामं मदनसुन्दरं रामं
स्वयं शोभनाङ्गं, द्रुतम् अचिरमावि निधनं यस्य तथोक्तः स
चामो निशाचारी मारोचश्चेति तम् अग्रे पुरतः धावन्तं, क्षणमपि
गहने निविड़देशे सञ्चरन्तं याचते स्म प्रार्थयाञ्चक्रे । सोऽपि
जामः तस्याः सोतायाः रक्षणाय रक्षार्थम् उल्लिखितौ धनुष्कोट्या
चिह्निती तो हारोपान्तभागौ यस्या तथाभूता भ्र: कुटो
येन तथोक्रेन, (तदनुलेखां कोऽपि नोल्लद्धयिष्यतीति भावे,
निशिता शरा. धनुश्च तानि धारयतोति ताहशेन लक्ष्मणेन
सह तस्य स्वर्णमृगस्य बधाय चिम शीघ्रम् श्रगात् गतवान् ।
 
स्रग्धरा वृत्तम् ॥ ६० ॥
 
प्रियतमेति । हे मृगपतिविक्रम सिंह विक्रान्त ! प्रियतम !
अद्भुताङ्गं विचित्राङ्गम् एवं परितो दृश्यमानमित्यर्थः, मृगं मे
मह्यं देहि, प्रसोद प्रसन्नो भव, इतीत्यं जनकसुताया. सीताया.