This page has not been fully proofread.

ढतोयोऽड: ।
 
तत्र गमनसमये रामं प्रति सोता ।
पदकमलरजी भिर्मु रूपाषाणदेहाम्
अलभत युदहल्यां गोतेमो धम्मपत्नीम् ।
त्वयि विचरति शोर्षग्राणि विन्ध्याद्रिपाद
कति कति भवितारस्तापसा दारवन्तः ॥ ४७ ॥
अथ लक्ष्मणो नदीं दृष्ट्वा नाविकमाध्यति ।
नाविकः प्रविश्य श्रीरामचन्द्र प्रति ।
 
44
 
[२८]
 
मानुपोकरणरणरस्ति ते पादयोरिति कथा प्रथोम्सो ।
चानयामि तव पादपङ्कजे नाथ । दारुहषदोस्तु का भिदा १ ॥४८॥
 
पदेति । हे नाथ ! येत् यतः-
गौतमः पदकमलयोः चरणार-
विन्दयो, सवेति भाव, रजोभिः धूलिभिः मुक्तः व्यक्त: पाषाण-
देह: प्रस्तरावयव, यया तयाभूता धर्मपत्नोम् अहल्याम्
अलभत लब्धवान्, तस्मात् त्वयि शीर्षा स्खलिता ग्रावाण:
यस्मात् ताहमे विस्याद्रिपादे, भोर्णग्राव विख्याद्रिपादे इति
पाठान्तरम्, विचरति पयेटति सति कति कति बहव इति
भाव, तापसा: दारवन्तः सस्त्रोका भवितार, भविष्यन्ति ।
मालिनो वृत्तम् ॥४७॥
 
मानुषीति हे नाथ । ते तव पादयो, चरणयोः मानुषी-
करणरेण: मानुषोत्पादनकारणं रज्ञ अति इति कथा वार्ता
प्रथोयमो प्रमुिधिं गता, प्रचारितेत्यर्थः । अतः तव पांदण्डजे
चरणकमले चानयामि धावयामि, येन रेखपगम: स्यादिति
भाव: । ननु पापाणस्य मानुषत्वे काठमय्यास्तव तरणेः किमिति
भयमित्यत आह, दार्विति) - दारुहपदोः साठपाषाणयोः भिदा
 
-