जानकीपरिणयः /42
This page has not been fully proofread.
३४
जानकीपरिणये
मुने ! निकेतं परिपूतमद्य मे
जनिर्मदीया च फलान्विताजनि ॥ ४९ ॥
त्वया यदुद्दिश्य मुनीन्द्र ! भूरियं
पदारविन्दार्पणमानिताधुना ।
तदर्पयिष्यामि रयादसंशयं
विहाय शङ्कामभिधेहि वाञ्छितम् ॥ ५० ॥
इति प्रहर्षादनुकूलवादिनं
धराधिनाथं मुनिरभ्यभाषत ।
भवान् हरिश्चन्द्रनृपश्च वीक्षितौ
मनोः कुले द्वाविह सत्यसङ्गरौ ॥ ५१ ॥
अहं विधित्सुः सवनं महीपते !
तदन्तरायप्रशमाय पूर्वजम् ।
कुमारमानेतुमिहागतोऽस्मि ते
सहायवन्तं धनुषा प्रयच्छ तम् ॥ ५२ ॥
सुबाहुसुन्दप्रभवौ दुरासदौ
निशाचरावध्वरविघ्नकारिणौ ।
निहन्तुमीष्टे सुत एव ते रणे
हिमान्धकाराविव चण्डदीधितिः ॥ ५३ ॥
इतीरयित्वा विरतं मुनीश्वरं
गतप्रहर्षः पतिरब्रवीद् भुवः ।
क्व मे कुमार: सुकुमारविग्रहो
निशाचराः कर्कशमूर्तयः क्व वा ॥ ५४ ॥
जानकीपरिणये
मुने ! निकेतं परिपूतमद्य मे
जनिर्मदीया च फलान्विताजनि ॥ ४९ ॥
त्वया यदुद्दिश्य मुनीन्द्र ! भूरियं
पदारविन्दार्पणमानिताधुना ।
तदर्पयिष्यामि रयादसंशयं
विहाय शङ्कामभिधेहि वाञ्छितम् ॥ ५० ॥
इति प्रहर्षादनुकूलवादिनं
धराधिनाथं मुनिरभ्यभाषत ।
भवान् हरिश्चन्द्रनृपश्च वीक्षितौ
मनोः कुले द्वाविह सत्यसङ्गरौ ॥ ५१ ॥
अहं विधित्सुः सवनं महीपते !
तदन्तरायप्रशमाय पूर्वजम् ।
कुमारमानेतुमिहागतोऽस्मि ते
सहायवन्तं धनुषा प्रयच्छ तम् ॥ ५२ ॥
सुबाहुसुन्दप्रभवौ दुरासदौ
निशाचरावध्वरविघ्नकारिणौ ।
निहन्तुमीष्टे सुत एव ते रणे
हिमान्धकाराविव चण्डदीधितिः ॥ ५३ ॥
इतीरयित्वा विरतं मुनीश्वरं
गतप्रहर्षः पतिरब्रवीद् भुवः ।
क्व मे कुमार: सुकुमारविग्रहो
निशाचराः कर्कशमूर्तयः क्व वा ॥ ५४ ॥