जानकीपरिणयः /110
This page has not been fully proofread.
१०२
जानकीपरिणये
पिता ते
रक्षितोऽजनि मदीयकुठारात् ।
विस्रसौषधिबलेन
ओषधिं नतिमयीं कलयंस्त्वं
प्राणरक्षणविधिं रचयास्मात् ॥ ३३ ॥
किं मया समरमाचरसि त्वं
किं तनोषि धनुरेतदधिज्यम् ।
किं करोषि शिरसा प्रणिपातं
तत् कुरु त्रिषु यदिष्टतमं ते ॥ ३४ ॥
एवमूचुषि मुनौ भृगुसूनौ
रोषशोणतरलोचनकोणे ।
राघवस्य हृदयं न जगाम
क्षोभमीषदपि सिन्धुगभीरम् ॥ ३५ ॥
सङ्गरे सति भवेद् द्विजहिंसा
कीर्त्तिहानिरहितप्रणिपाते ।
नात्र दोषकणिकेति स चापा-
रोपणे निहितधीर्निजगाद ॥ ३६ ॥
क्षत्रवंशदलनार्जुनबाहा-
खण्डनादि वदता निजशौर्यम् ।
रैणुकेय ! जननीवधशौर्य
विस्मृतं कथमिदं भवताभूत् ॥ ३७॥
क्षिप्तमायुधमिदं पितृघाती-
त्यर्जुने सरभसं भवता चेत ।
जानकीपरिणये
पिता ते
रक्षितोऽजनि मदीयकुठारात् ।
विस्रसौषधिबलेन
ओषधिं नतिमयीं कलयंस्त्वं
प्राणरक्षणविधिं रचयास्मात् ॥ ३३ ॥
किं मया समरमाचरसि त्वं
किं तनोषि धनुरेतदधिज्यम् ।
किं करोषि शिरसा प्रणिपातं
तत् कुरु त्रिषु यदिष्टतमं ते ॥ ३४ ॥
एवमूचुषि मुनौ भृगुसूनौ
रोषशोणतरलोचनकोणे ।
राघवस्य हृदयं न जगाम
क्षोभमीषदपि सिन्धुगभीरम् ॥ ३५ ॥
सङ्गरे सति भवेद् द्विजहिंसा
कीर्त्तिहानिरहितप्रणिपाते ।
नात्र दोषकणिकेति स चापा-
रोपणे निहितधीर्निजगाद ॥ ३६ ॥
क्षत्रवंशदलनार्जुनबाहा-
खण्डनादि वदता निजशौर्यम् ।
रैणुकेय ! जननीवधशौर्य
विस्मृतं कथमिदं भवताभूत् ॥ ३७॥
क्षिप्तमायुधमिदं पितृघाती-
त्यर्जुने सरभसं भवता चेत ।