Handbook of Classical Sanskrit Rhetoric /58

Here the lover fancifully observes that the deep attachment of
the lady love does not turn to be totally absorbing. It is rather a kind
of feeling on the part of the lover to find some sort of inconsistency
in the attitude of the lady, though it would not have been so.
 
2. sadānurakte manasīha vartase
tathāpi ca tvam na dadhāsi raktatām.
sadānuṣaktam tvayi nātha kṛṣṇa he
mano'pi me naiva bibhartti kṛṣṇatām.
 
सदानुरक्ते मनसीह वर्तसे / तथापि च त्वं न दधासि रक्तताम् ।
सदानुषक्तं त्वयि नाथ कृष्ण हे / मनोऽपि मे नैव बिभर्त्ति कृष्णताम् ॥
 
Though resideth in my mind
That's ever engrossed in thee,
Yet thou holdeth no love for me;
O Krsna, my Lord, for ever my mind absorbed in thee,
Assumes not the state of the Almighty.
 
In this poem, the devotee states that his heart is totally attached
to Lord Kṛṣna; in spite of the fact, the Lord does not bestow his all-
encompassing love to the devotee. The mind of the devotee has
been completely surrendered, but still the state of supreme godli-
ness has not been achieved by him, though it was naturally
excepted so.
 
Definitions
 
तद्रूपाननुहारश्चेदस्य तत् स्यादतद्गुणः । का. प्र. १०.२०५

सति हैतौ तद्गुणाननुहारेऽतद्गुणः । अ. स. ७४

सङ्गतान्यगुणानङ्गीकारमाहुरतद्गुणम्। च. ५.१००

सति हेतौ तद्रूपाननुहारोऽतद्गुणः कथितः । ए. ८.६५

सति हेतावसद्रूपस्वीकारः स्यादतद्गुणः । प्र. य. ८

तद्रूपाननुहारस्तु हेतौ सत्यप्यतद्गुणः । सा. १०.६०

तत्संश्लिष्टमपि वस्तु यद्गुणं नाश्रयति सोऽतद्गुणः । वा.का.

सङ्गतान्यगुणानंगीकारमाहुरतद्गुणम् । कु. ७७.१४४

न गृह्यते यदि गुणस्तस्य स स्यादतद्गुणः । अ. कौ. ३१४

तद् (तद्गुण)--विपर्ययोऽतद्गुणः । र. २