This page has been fully proofread once and needs a second look.

गीतगोविन्दकाव्यम्
 
[ सर्ग: ३
 
सा बिम्बाधरमाधुरीति विषयासङ्गेऽपि चेन्मानसं
 

तस्यां लग्नसमाधि हन्त विरहव्याधिः कथं वर्धते ॥ १५ ॥
तिर्यक्

तिर्य[^१]क्
कण्ठविलोलमौलितरलोत्तंसस्य वंशोच्चर-
'

[^२]द्
दीप्तिस्थानकृतावधानललनालक्षैर्न संलक्षिताः ।
 

 
विरहव्याधिः कथं वर्धते । समाधौ व्याघेधेरनुद्भवात् । प्रियासङ्गे विरहानुपपत्तेश्च ।

इतीति किम् । तानि स्पर्शसुखानि सन्ति । अप्रत्यक्षायामपि तस्यां ध्यानवशादनुभूय-

मानानीव । एवं सर्वत्र । अपि च तरलाञ्श्चञ्चलाः स्निग्धाः प्रेमार्दा दृशोर्विभ्रमा

विलासास्त एव । वावक्त्राम्बुजसौरभं तदेव । अपि च सुधास्यन्द्यमृतस्रावी गिरां
वक्

वक्त्
रिमा वैदग्ध्य विशेषः स एव । अपि च बिम्बाधरमाधुरी बिम्बाधरसौकुमार्यं तदेव ।

यत्पूर्वानुभूतं तदेवेति विषयलाभेऽपि विरहो वर्धत इति तस्य वामता । शार्दूलविक्री-

डितं छन्दः । समुच्चयोऽलंकारः । रसादि प्रसिद्धम् ॥ १५ ॥ इदानीं सर्वार्थसंवरण-

व्याजेनाशिषमाशास्ते -- <pratika>तिर्यक्कण्ठेति । </pratika>मधुसूदनस्य कटाक्षोर्मयो वो युष्मभ्यं क्षेमं

ददतु । ऊर्मयो वेगा लेखा वा । कटाक्षाणामूर्मयः कटाक्षोर्मयः । '"ऊर्मिः पीडालवो-

त्कण्ठाभङ्गिप्राकाश्यवीचिषु । वस्त्रसंकोचलेखा याम्'" इति । किंलक्षणाः । राधामुखेन्दौ

प्रेम्णा कन्दलिता उपरागं गमिताः । '"कन्दलं तु नवाङ्कुरे । कलध्वनावुपरागे च'" इति ।

किंविशिष्टे मुखेन्दौ । संमुग्धे मधुरे । सम्यक् मुग्धं संमुग्धं संमुग्धं च तन्मधुरं च तत्त-

स्मिन् । रम्ये नवप्रिये । '"मुग्धं मूर्खे तथा रम्ये'" इति । '"मधुरस्तु प्रिये स्वादौ'" इति । पुनः
 

 
राधो न वा स्मरस्य, किं तु तदङ्गस्पर्शादिविषयालाभाच्चालं त्वच्चेतस्त्वां दुःखाकरोतीति

भावनया पुरःस्थितां मत्वाह - - <pratika>तानीति । </pratika>स्पर्शसुखानि तदङ्गस्पर्शजन्यानि सुखानि

इदानीमनुभूयमानानि तान्येव पूर्वानुभूतान्येव एतेन स्त्वगिन्द्रियविषयलाभः

 
-
 

कथितः । दृशोर्नेत्रयोस्तरलाश्चञ्चलाः स्निग्धाः स्नेहगर्भा विभ्रमा विलासास्त एव ।

अनेन चक्षुर्विषयलाभ उक्तः । तस्या वक्त्राम्बुजसौरभं मुखपद्मसौरभं तदेव । अनेन

घ्राणस्य विषयप्राप्तिरुक्ता । गिरां तद्वचसां सुधास्यन्दी सुधाममृतं स्यन्दते स्रवतीत्ये -

वंशीलो वक्रिमा वक्रत्वमिदानीं श्रोत्रेण ग्राह्यमाणः स एत्र पूर्वानुभूत एव । अनेन

श्रोत्रेन्द्रिय विषयसान्निध्यमुक्तम् । बिम्बाधरमाधुरी तस्या विम्बफलप्राययोरधरयोरोष्ठयोर्मा-

धुरी मधुरताधुना मयास्वाद्यमानैव पूर्वानुभूतैव । अनेन रसनेन्द्रियस्य विषयलाभ

उक्तः । इत्येवंप्रकारेण विषयासङ्गेऽपि स्वस्वविषयसंबन्धेऽपि मानसं यत्तस्यां राधायां

लग्नसमाधि तदेकाग्रं यदि । हन्तेति खेदे । तदा विरहव्याधिः कथं वर्धते । अपिशब्दो

विरोधाभासालंकारसूचनार्थः । बाह्येन्द्रिय विषयासङ्गे समाधेरसंभवात् । बाह्येन्द्रियवृत्ति
-
निरोधे सति मनस एकाग्रताया एव समाधिशब्दार्थत्वात् । तथा च तत्तदिन्द्रियाणां स्वस्खावा -

भिमतविषयालाभे एव विरहः संभवति । मम च तत्तदिन्द्रियाणां विषयविच्छेदस्याभावा-

न्मनसस्तच्चिन्तनैकपरत्वात्तया सह विश्लेष एव नास्तीति कथं विरहजन्यव्याधिसंभव

इति भावः । '"गन्धरूपरसस्पर्शशब्दाश्च विषया अमी'" इत्यमरः ॥ १५ ॥
 

 
[^
.] अस्य श्लोकस्य व्याख्यानं रसमञ्जर्याख्यटी कादर्शपुस्तके नोपलभ्यते ।
 
[^२.] "द्गीत-
स्थान'" इति पाठः
 
२ ' गीत-
CC-0Pt
. Chakradhar Joshi and Sons, Dev Prayag. Digitized by eGangotri