This page has been fully proofread once and needs a second look.

सर्गः ८ ]
 
दशनपदं भवद्धरगतं मम जनयति चेतसि खेदम् ।
 

कथयति कथमधुनापि मया सह तव वपुरेतद्भेदम् ॥ हरिहरि ०॥५॥
बे

 
ब[^१]
हिरिव मलिनतरं तव कृष्ण मनोऽपि भविष्यति नूनम् ।

कथमथ वञ्चयसे जनमनुगतमसमशरज्वरदूनम् ॥ हरिहरि ० ॥ ६॥
 

 
रसिकप्रिया - रसमञ्जर्याख्यटीकाद्वयोपेतम् ११९
 

 
केन सिक्तम् । अत्र मदनद्रुमत्वारोपेण बहिर्ग्रहणेन च तस्याः साधारण्याननुरागौ

सूचितौ । हस्तचरणाभ्यां रतविशेषो यथा – '-- "यदि संहतमूर्ध्वगमूरुयुगं युवतेः परिरभ्य

नरो रमते । तदभग्नमुरःस्फुटनं च भवेदुरसि प्रमदाचरणद्वयतः" ॥ ४ ॥ अपि च । <pratika>दश-

नपदमिति । </pratika>हे कृष्ण, तव एतदिति अन्यरमण्युपभोगचिह्नितं मया सहाधुनापि

प्रत्यक्षतो दृश्यमानेऽपि भेद एतामप्यवस्थां प्रापितया सहाभेदं कथं कथयति । कोसा-

वभेद इत्याह -- दशनपदं दन्तक्षतं भवदधरगतं सत्, मम चेतसि खेदं जनयतीति ।

यस्य व्रणस्तस्य वेदनेति प्रसिद्धेऽन्यत्व्रणोऽन्यवेदनामादधातीति विरुद्ध परिहाराय भेद

एव घटते । स च सुतरां विरुद्ध इति ॥५॥ अपि च । <pratika>बहिरिवेति ।</pratika> नूनं वितर्के ।

हे कृष्ण, अहमिति वितर्कयामि । तव मनोऽपि मनसः स्वभावादौज्ज्वल्ये सत्यपि

बहिरिव बहिर्गतकृष्णवर्ण इव मलिनतरं भविष्यति । अथ चैवं न तर्हि अनुगतमा-

 
1
 

 
स्रवतालक्तकेन सिक्तम् । अपरोऽपि वृक्षः सिक्तः समुल्लसन्पल्लवानुद्दर्शयतीति ध्वनिः ।

हृदि नायिकाचरणालक्तकसंबन्धकथनेन क्रोधाख्यो बन्धः कथितः । तदुक्तं वात्स्यायने -
'
-
"
योषित्पादौ हृदि न्यस्य कराभ्यां धारयेत्कुचौ । यथेष्टं ताडयेद्योनिं क्रोधबन्धः प्रकीर्तितः ॥'
"
इति । '"परिवारः परिकरे समूहे वेष्टनेऽपि च '" इति विश्वप्रकाशः ॥ ४ ॥ किंच ।

<pratika>
दशनेति ।</pratika> भवदधरगतं दशनपदं तवाधरस्थितं कस्याश्चिद्दन्तक्षतं मम चेतसि खेदं

दुःखं जनयति । एतत्तव वपुरधुनापि मया सह कथममेभेदं कथयति, अन्य-

शरीरक्षतस्यान्यत्र व्यथाजनकत्वासंभवाद्वपुषो मेभेदं ज्ञापयतीति भावः । अधुनात्यन्त-

हृदयभेदे वपुरभेदो नोचित इति काकाक्वा व्यज्यते । प्रसिद्धभेदकारणानि षट् । भेदकार-

णस्य विभाव्यमानत्वाद्विभावनालंकारः । तदुक्तं दण्डिना – '-- "प्रसिद्धहेतुव्यावृत्त्या यकि-
त्किं-
चित्कारणान्तरम् । यत्र स्वाभाविकत्वं वा विभाव्यं सा विभावना ॥'" इति ॥ ५ ॥

ननु तवोपायनार्थं कमलं त्रोटयति मयि पुष्पकोषादापतता भ्रमरेण ममाधरोष्ठो दष्टो न तु

दशनक्षतमिदमित्यत आह - - <pratika>वपुरिति ।</pratika> हे कृष्ण, नूनं तर्के उत्प्रेक्षायाम् । तव मनोऽपि

चित्तमपि वपुरिव शरीरमिव मलिनतरमतिशयेन मलिनं भविष्यति । यथा ते वपुः श्यामं तथा

मनोऽपि भविष्यतीत्यर्थः । ननु मनोमालिन्यं त्वया कथं शाज्ञातमित्यत आह -- <pratika>कथमिति ।
</pratika>
अथेति संप्रश्ने । त्वमेव पृच्छ्यसे यदि तवान्तर्मलिनं न तदाऽसमशरदूनम् असमशरो

विषमशरः कामस्तज्जनितेन ज्वरेण दूनं दुःखितमत एवानुगतं त्वामनुद्रुतं मादृशं जनं कथं

वञ्चरोयसे प्रतारयसि । तथा च शरणागतजनवञ्चन मन्तर्मालिन्यमन्तरेण न भवतीति भावः ।

तथा च व्याजेन दशनक्षतादिगोपनेऽपि नूनमिति पदप्रदानादुत्प्रेक्षा नामायमलंकारः ।

तदुक्तं दण्डिना—' -- "मन्ये शङ्के ध्रुवं प्रायो नूनमित्येवमादिभिः । उत्प्रेक्षा व्यज्यते शब्दै-

 
[^
'.] "वपुरिव'" इति पाठः ।
 
-
 
CC-0 Pt. Chakradhar Joshi and Sons, Dev Prayag. Digitized by eGangotri