This page has been fully proofread once and needs a second look.

९८
 
गीतगोविन्दकाव्यम्
 
अहह कलयामि वलयादिमणिभूषणम् ।

हरिविरहदहनवनेन बहुदूषणम् ॥ यामि हे० ॥ ५ ॥
 

 
कुसुमसुकुमारतनुमतनुशरलीलया ।
 

स्रगपि हृदि हन्ति मामतिविषमशीलया ॥ यामि हे० ॥ ६ ॥

 
अहमिह निवसामि नगणितवनवेतसा ।
 

स्मरति मधुसूदनो मामपि न चेतसा ॥ यामि हे० ॥ ७ ॥
 
[ सर्गः ७
 

 
यतस्तत्प्राप्त्यर्थं मया प्रयत्नः कृतः, अन्यया च हरिरतसुखमनुभूयते ॥ ४ ॥ अपि च

<pratika>
अहहेति ।</pratika> अहह इति खेदे । हरिविरहदहनवहनेन वलयादिकं मणिभूषणं बहुदूषणं

कलयामि । यतः '"स्त्रीणां प्रियालोकफलो हि वेषः'" इति ॥५॥ अपि च । <pratika>कुसुमेति ।
</pratika>
हे कान्त, हृदि वर्तमाना स्रगपि मामतनुशरलीलया कामबाणखास्वाभाव्येन हन्ति । मया

पुष्पस्रगिति धार्यते तस्याश्च स्मरशरमयत्वात् हननस्वभावः । अत एवातिविषम-

शरलीलया । अति विषमीयते यस्मिन्नित्यतिविषमं तच्छीलं यस्याः सा तथा । अथवा

मां हृदि मनसि हन्ति । मनो विध्यतीत्यर्थः । अत एव विषमशीलया अन्यशरेभ्यो

विषमस्वभावया । तथा च '"अपूर्वेयं धनुर्विद्या मन्मथस्य महात्मनः । शरीरमक्षतं

कृत्वा भिनत्यन्तर्गतं मनः ॥'" किंभूतां कुसुमादपि सुकुमारतनुम् । यो हि यस्माद्दीनबल:
लः
स तं सुखेन हन्ति ॥ ६ ॥ अपि च । <pratika>अहमिति ।</pratika> हे कान्त, अहमिह कुञ्जे नग
-
णितवनवेतसा निवसामि न गणितानि वनानि वेतसाश्च यया । वनवेत सग्रहणमन्ये -
घा

षा
मपि वनस्थविषमाणामुपलक्षणार्थम् । तेन दुर्लक्ष्यमप्युल्लत्ङ्घ्य न चिन्तामहमागता

परं मधुसूदनस्तु मां चेतसापि न स्मरति । अतीव युद्धाभिनिवेश:शः संभोगपराङ्मुखो
 
-
 
वृषः'" इत्यमरः ॥ ४ ॥ <pratika>अहहेति ।</pratika> अहहेत्यद्भुते । वलयादिमणिभूषणं कटकादिमणिखचि-

तमलंकारं हरिविरहदहनवहनेन कृष्णविरहाग्निधारणेन बहुदूषणमनेकदोषं पश्यामि ।

स्त्रीणां प्रियाण्याभरणानि तान्यप्यधुना भारभूतानीत्यद्भुतमिति भावः ॥ ५ ॥ <pratika>कुसुमेति ।
</pratika>
स्रगपि पुष्पमालापि । अतनुशरलीलया अतनुः कामस्तस्य ये शरास्तेषां लीलया मां

हृदि हन्ति ताडयति । कामबाणा अपि पुष्पाण्येव स्रगपि पुष्पमयीति तल्लीलया

हन्तीति भावः । कीदृश्या अतनुशरलीलया । अतिविषमशीलया अतिशयेन विषमं शीलं

स्वभावो यस्यास्तादृश्या । अन्यबाणा हि क्षिप्ताः सन्तः क्षतमुत्पाद्य घ्नन्ति । कामबाणास्तु

हृदि संगताः क्षतमकृत्वैवान्तरे घ्नन्तीति विषमशीलतेति भावः । कीदृशीं माम् ।

कुसुमसुकुमारतनुं पुष्पकोमलाङ्गीम् ॥ ६ ॥ <pratika>अहमिति ।</pratika> अहमिह निकुञ्जे वसामि ।

कीदृशी । न गणिता न संभाविता वनवेतसा विपिनस्य वेत्रलता यया सा । मधुसूदनः

कृष्णो मां चेतसा न स्मरति । अपि च चेतोमात्रसाध्यं त्वया स्वयं स्मरणमपि न करोति

अन्यस्य का वार्तेति चेतसेत्यनेन ध्वनितम् । अन्यथा स्मरणस्य चेतोजन्यत्वेन चेतसे त्यस्य
त्यस्य
वैयर्थ्यापत्तेः । नगणितेत्यत्र नशब्देन निषेधवाचकेन समासः । न तु नञ्शब्देन ।

नजा सह समासेऽगणितेति स्यात् । यद्वा नञ् शिरश्चालने । तथा च गणिताः

प्रतिलतं कृष्णमन्वेषयन्त्या परिसंख्याता वनवेतसा यया सा । यद्वा । अहमिह ने किं
 
CC-0Pt. Chakradhar Joshi and Sons, Dev Prayag. Digitized by eGangotri