2023-03-07 05:23:37 by Vidyadhar Bhat
This page has been fully proofread once and needs a second look.
देवस्यापीशो देवेश ॥
दशावतारविषयस्तोत्रं विवक्षेत यः । एतत्स्तोत्
क्षामात्रस्य भूयः फलमस्ति । विविदिषामात्र
वा फलत्वेन साध्यत्वं स्यान्मतभेदेन यज्ञादिना । अस्या
विवश्वा
विवक्षाया: फलं
कम्य ज्ञेयस्य ब्रह्मणो विविदिषा वा, वेदनं वा लिप्स्येतेति
विप्रतिपत्तिः स्याद्यज्ञादिश्रुत्यर्थविषये । कथं भगवदवतारद-
शकविषयस्तोत्रविवक्षाया भूरिफलवत्वं न स्यात् ? नात्र
विविदिषापर्यन्तापेक्षा । विवक्षामा
हणमात्रेऽध्ययनविधिपर्यवसानं प्रतिजानीते सूत्रका
ध्ययनमात्रवतः' इति सू
-
6
व
वक्त्रे तस्य सरस्वती । वक्त्रं खलु विवक्षति । तेन खलू-
च्चार्येत । वक्तरि व
रथस्याहम्' इति सीताया भूयान्बहुमान: श्वशुरे । श्वशुर-
स्था
स्यापि तुल्यं प्रेम स्नुषायाम् । भर्तुर्ब्रह्मणोऽक्षिदानं वेदसर-
स्वतीदानं च कृतं प्रथमेनावतारेण । इतरे चा
ब
वरासुरपीडानिवर्तनार्थं कृताः । कथं तादृशेषु श्वशुरावतारेषु
सा न रज्येत । भगवत्स्तोत्रे तस्या भूरिरुचिरिति बोध्यते