This page has been fully proofread once and needs a second look.

दशावतारस्तोत्रव्याख्या ।
 
शिपण्यवणिजो राशिभिर्विक्रीणीयुः । राशिपण्यापणाः

पुण्यौघानेव लम्भयेयुर्नाल्पाल्पं द्रोणादिपरिमितं पण्यमिति

व्यज्यते ओघशब्देन । एते आपणाः । न विक्रेतारो वणिजः ।

' तं ज्ञानपण्यं वणिजं वदन्ति' इति ज्ञानविक्रेतारो गर्ह्यन्ते ।

पुण्यपण्यविक्रेता गर्होह्येततराम् । तेषामुरुसंभृतपुण्यपण्यरा-

शयस्तेषु यत्किंचित्सौहार्दं यदा कदापि प्रकटितवद्भिर्दायत्वेन

विभज्येरन् । अनन्तपुण्यसंभारवत्त्वादेते पुण्यपण्यापणाः ।

नात्र क्रयो विक्रयो वा । नात्र वणिक् कश्चित् । अवतारद-

शकस्यापि रहस्यवेत्तुरस्येह जन्मन्येव मुक्ति: मिसिद्धा शरीर
-
वियोगे सुहृदः मासाधुकृत्यामुपगच्छन्ति । अभ्य भूरि पुण्यं

विभज्यते सुहृद्धि:भिः । सौहार्दमेव पण्यक्रयमूल्यम् । एतज्ज-

ल्पनभ्य श्रवणमपि सोहार्दमेव । तन्मात्रेण पण्यलाभो भव-

तीति ' जल्पन्तः पुनन्ति' इत्यनेन द्योत्यते । जल्पितनाम-

श्रोतृषु स्वभूरिपुण्यं सङ्कमयन्ति । वणिग्रहितपुण्यौघपण्या-

पणेऽस्मिन् यो यद्यदुत्पुण्यं वाञ्छति तत्तस्माल्लभेत श्रवणरूप-

सौहृदमात्रेण । नाल्पं लभ्येतास्मादापणात् । ओघैः पुण्यं

लभ्येत । ' पण्यं न चेदस्ति तदस्तु पुण्यम' इति नैषधे ।

एते संचरन्त आपणा: । पण्यसंभारस्यातिभूयस्त्वे संभारल-

घूकरणार्थं सद्यस्तस्य भूरिविनियोगाय पण्यौघानादाय बहिः
 
१०७
 
-
 
-
 
-