2023-02-24 17:17:53 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
१५४ ]
महाकवियोण
विरचितं चण्डीशतकम्
इत्थं तुल्यसूवर्णदानसमये[यः]
पारिशेष्यात्मितो
विद्वद्भिः स्वभुजार्जिताधिकवतुः श्रीलक्षसिंहो नृपः ॥१६॥
जाता: सत्यम विक्षिति क्षितिभुजो दातृत्वकाष्ठापरा-
ऽनेके मा वृणतो जनो झटिति यैरेकैकतस्तं पुनः ।
कि तैश्चवितचर्वणव्यवसितैरुनोव्य (ऽद्य ) हेम्ना गया-
मित्यं विश्वजनीनकर्मनिरतो योऽमू (भूद्) भुवनयात् ॥ ७११
तदनु विश्रुतिमाप स मोकलः
प्रतिभवक्षितिपैरसमो कलः ।
रविसुराधिपशेपसमो कल (:)
प्रतिनिधि (45a) भुवनेऽपि स मोकलः ॥१८॥
वर्ण्य: कि स नृपात्रणीनंतनृपप्रारभारमौलिक्षरन्-
मालाऽऽमोदि मधुव्रतस्म (स्न ) पितविभ्राजत्पदाम्भोरुहः ।
यस्योत्तृङ्गतुरङ्गचञ्चलनुरो(चैं)र्यद्रेणुभिः पण्डितैः
स्वर्धुन्यम्बुनि भूमुखं विरह (हर) तामर्कायतामम्बरे ॥१६॥
लीलालोलमदिष्णुकुञ्जरवरनातगिरोन्द्रप्रभां
विनद्भिः समरावनीपरिसरे यत्राऽस्यमित्रीयति ।
न (च) ञ्चभूमिरसातलोद्गत जलप्रोत्तृङ्ग रङ्गच्छटा-
वीचिक्षोभमवाप्य संभ्रमवशात्सेतोः स्मरत्यम्बुधिः ॥२०॥
प्रतापार्क यस्य क्षितिक्रमितुरुच्चोच्चतरतां
गतेऽरातिस्त्रैणप्रवलमुखचन्द्रा गतरुचः ।
निसर्गोऽयं सर्गः पुनरयम (मि) मे योऽरिहृदये
यतः प्रादुर्भावं गतमतितरां मोहतिमिरम् ॥२१॥
वीरस्य यस्य समरेऽधिकरं कृपाणी-
मुत्कञ्चुकामरिभटानिलवतृष्णाम् ।
दृष्ट्वा भुजङ्गयुवतीमिव वैरिवर्गा-
स्त्रासात्समुद्रमपि गोष्पदतामनेपुः ॥२२॥
नध्य (व्य) तां तकलभूमि [प]वधानां शेखरावधितः कमलत्त्वम् ।
यस्य भूमिकमितुश्चरणस्य प्राप संख्या विजिताऽरिभटस्य ॥२३॥
यस्य प्रतापस्य मृषा त जाता
कृशानुताऽऽरिदुमदाहदानात् ।
एतन्न जाने यदभूत्सुवात्वं
सत्सङ्गिनस्तस्य तथाविधत्व ॥२४॥
[ वृत्तिकृतः प्रशस्तिः
महाकवियोण
विरचितं चण्डीशतकम्
इत्थं तुल्यसूवर्णदानसमये[यः]
पारिशेष्यात्मितो
विद्वद्भिः स्वभुजार्जिताधिकवतुः श्रीलक्षसिंहो नृपः ॥१६॥
जाता: सत्यम विक्षिति क्षितिभुजो दातृत्वकाष्ठापरा-
ऽनेके मा वृणतो जनो झटिति यैरेकैकतस्तं पुनः ।
कि तैश्चवितचर्वणव्यवसितैरुनोव्य (ऽद्य ) हेम्ना गया-
मित्यं विश्वजनीनकर्मनिरतो योऽमू (भूद्) भुवनयात् ॥ ७११
तदनु विश्रुतिमाप स मोकलः
प्रतिभवक्षितिपैरसमो कलः ।
रविसुराधिपशेपसमो कल (:)
प्रतिनिधि (45a) भुवनेऽपि स मोकलः ॥१८॥
वर्ण्य: कि स नृपात्रणीनंतनृपप्रारभारमौलिक्षरन्-
मालाऽऽमोदि मधुव्रतस्म (स्न ) पितविभ्राजत्पदाम्भोरुहः ।
यस्योत्तृङ्गतुरङ्गचञ्चलनुरो(चैं)र्यद्रेणुभिः पण्डितैः
स्वर्धुन्यम्बुनि भूमुखं विरह (हर) तामर्कायतामम्बरे ॥१६॥
लीलालोलमदिष्णुकुञ्जरवरनातगिरोन्द्रप्रभां
विनद्भिः समरावनीपरिसरे यत्राऽस्यमित्रीयति ।
न (च) ञ्चभूमिरसातलोद्गत जलप्रोत्तृङ्ग रङ्गच्छटा-
वीचिक्षोभमवाप्य संभ्रमवशात्सेतोः स्मरत्यम्बुधिः ॥२०॥
प्रतापार्क यस्य क्षितिक्रमितुरुच्चोच्चतरतां
गतेऽरातिस्त्रैणप्रवलमुखचन्द्रा गतरुचः ।
निसर्गोऽयं सर्गः पुनरयम (मि) मे योऽरिहृदये
यतः प्रादुर्भावं गतमतितरां मोहतिमिरम् ॥२१॥
वीरस्य यस्य समरेऽधिकरं कृपाणी-
मुत्कञ्चुकामरिभटानिलवतृष्णाम् ।
दृष्ट्वा भुजङ्गयुवतीमिव वैरिवर्गा-
स्त्रासात्समुद्रमपि गोष्पदतामनेपुः ॥२२॥
नध्य (व्य) तां तकलभूमि [प]वधानां शेखरावधितः कमलत्त्वम् ।
यस्य भूमिकमितुश्चरणस्य प्राप संख्या विजिताऽरिभटस्य ॥२३॥
यस्य प्रतापस्य मृषा त जाता
कृशानुताऽऽरिदुमदाहदानात् ।
एतन्न जाने यदभूत्सुवात्वं
सत्सङ्गिनस्तस्य तथाविधत्व ॥२४॥
[ वृत्तिकृतः प्रशस्तिः