2023-03-27 09:58:39 by manu_css
This page has been fully proofread once and needs a second look.
T
१३६ ]
महाकविवाण-विरचितं चण्डीशतकम् [ पद्याङ्क ८७ व्याख्या
श्रुत्वा भावात् अनुरागात् दूरात् आगत्य शम्भुनाऽऽश्लिष्टा
अनिभृत उल्वणो रभसो यत्र तद्यथा भवति, रभस उत्कर्षः, पुनः कथं यथा भवति,
बाहुं भुजं उप
भरचलत्तारको
[चलन्त्
चलत्तारका चासौ उद्
संतापिता प्ररय: शत्रवो देवा येन स
सं० व्या०
संतापितारिः, भुवनानां सुखं मुष्णातीति भुवनसुखमु
भुवनसुखमुषि दैत्ये प्रेतकाष्ठां याम्यां दिशं प्रेषिते प्रहिते सति गौरी वो युष्मान्
श्र
अव्यात् रक्षतु, किंविशिष्टा,
प्र
अभ्येत्य आगत्य, कथमभ्येत्य अनिभृतर
रसः स उत्कर्षो यस्मिन् अभ्यागमने तद् यथा भवत्येवं, कुतोऽनिभृतिरसं भावाद-
नुरागात्, किं कृत्वा श्रुत्वैतत् इदं देव्या महिषवधलक्ष
श्लिष्टा, बाहूपसादं बाहू भुजौ उपसद्य उपसृत्य बाहूपपीडनमित्यर्थः, अत एव श्व-
सितभरचलत्तारका धूतहस्तेति देवी, श्वसितस्य श्वासस्य पीडनाद्भ
चलन्त्
शङ्करेण श्लिष्टा, तं शङ्करं त्रिदिविषु देवुषु मिलत्सु सत्सु अलमत्यर्थं लज्जया
व्रीडया वारयन्ती प्रतिषेधयन्ती मैवं कुर्विति व्याहरन्तीति भावः ॥८७॥
.
भद्र'
भद्रे स्थाणुस्तवाङ्घ्रिः क्षतम
स्त्रैलोक्यक्षेमदाता भुवनभयहरः[^२] शङ्करोऽतो हरोऽपि ।
२
१
देवानां नायकत्वाद्गुणकृतवचनो
केलावेवं स्मरारौ वदति[^५] रिपुवधे पार्
----------------------
[^१
[^२
[^३
[^४
[^५
[^६
CC-0. RORI. Digitized by Sri Muthulakshmi Research Academy