2023-03-18 04:45:54 by Ravindranatha Menon
This page has been fully proofread once and needs a second look.
30 The thirty-two Bharatṭaka stories.
परावर्तनादपरा पुष्टा स्थूलस्तनी गौरानीयतां । ततस्तां लात्वा पंचषा
जटिनो मिलित्वा गोकुले गताः । ततो गोकुलपतेरुक्तं । इमां ला-
त्वास्माकमपरा गौयिर्दीयतां । ततस्तेनोक्तं । भो भवतां या रोचते तां
गृह्णीत तासु मध्ये । ततस्तैर्महामूर्खःखैः सर्वतो विलोक्य दुर्बलत्वेन सर्वा
गास्त्यत्वेवैकः पुष्टः शंडो गोबुद्ध्या जगृहे । ततस्तं स्वगृहे नीलात्वा यावताs
सर्वेपि जटिनो दोहाय प्रवृत्तास्तावता' बिंदुरपि न निर्गतः । तत-
स्तेत्यादरेण दोहाय प्रवृत्ताः । ततो गाढपीडने तेन पादप्रहारं दत्त्वो-
त्पतितः । ततः सर्वेपि विलक्षीभूताश्चिंतयंति । कुतो दुग्धं न निर्ग-
च्छति । तत एकेन वृद्धजटिना महाबुद्धिमता प्रोक्तं । भो भरटका
वूयं कारणं न जानीत । ततोपरैरुक्तं । भोः किं कारणम् । इति१०
पादयोर्लगित्वोक्तं । ततस्तेनोक्तं । एतस्या गो: स्तने छिद्रं नास्ति ।
तेन दुग्धं न निस्सरति । अपरैरुक्तं । सत्यं रेरुक्तं । सत्यं दे सत्यं । तत एकस्य
जटिनो जटाभिरग्रेतनपादयोर्बद्धः शंडो द्वितीयस्य तु जटाभिः पाञ्चा-
त्यपादयोः । एवं कृत्वा केनचिज्जटिनासूस्यूतकेन वृषणे छिद्रं कर्तुं प्रा-
रब्धं । तावता स उत्पत्य फालां दत्त्वा पलायित: । जटिनोर्जटास्तुत्रु-45
टिता: । लोका बुंवापरा मिलिता हसंतस्तेषामाकोक्रोशान्ददुः । ततस्ते
भरटका अस्माकं गौर्गच्छति २ इत्यालपंतः पृष्टीटौ लमाःग्ना: । एवं तेषां
पश्यतामेव स शंडोबवने गतः । ततः सर्वेपि जटिनो मिलित्वा मंत्र-
यंति । यथा । इयं गौर्न भव्या । पुनर्नवीना गृह्यते । इति पंचशतं
द्रम्मा' लालात्वा सार्थेन सबैहैको भौतिको विशिष्टधेनुग्रहणाय चलितो 22
ग्रामांतरं प्रति । राजात्रावंतराले क्वापि देवकुले पंचषैः सार्थिक:कैः साकं
शयितः । मध्यरात्रेपरेषु निद्रयाघूर्णमानेषु' तस्मिंश्च भरटके जाग्रति
चौरा आगताः । तैस्तं जीर्णशटितवाससं भूतखरटिकं च दृष्ट्वा प्रोक्तं ।
भोः किमनेन मुषितेन । अयं कोपि रंकः शवियितोस्ति । अतः स्थानांतरे
गम्यते । एवं तदालापं श्रुत्वा जटी वक्ति । भवंती रंककाः । भवतां25
जनको रंकः । अहं धनी । मम पंचशतं द्रम्माणामस्ति । इत्युत्का
क्त्वा
ग्रंथिं वादयित्वा दर्शयति । यदि च न मन्यध्वे " तदैतान्सार्थिकान्पूपृ -
च्छत । ततश्चौरैः पश्चाद्वलितात्वा प्रथमं स पूर्व लुवं लुंटितः पश्चात्सर्वेपि
लुंटिता: । ततस्तैराक्रुष्टो भौतिक: शिर: कंडूययित्वा स्वगृह आगतः ।
एवं न कार्ययं ॥ इति दशमी कथा ॥ १० ॥
16
9
10
30
परावर्तनादपरा पुष्टा स्थूलस्तनी गौरानीयतां । ततस्तां लात्वा पंचषा
जटिनो मिलित्वा गोकुले गताः । ततो गोकुलपतेरुक्तं । इमां ला-
त्वास्माकमपरा गौ
गृह्णीत तासु मध्ये । ततस्तैर्महामूर्
गास्त्यत्
सर्वेपि जटिनो दोहाय प्रवृत्तास्तावता
स्तेत्यादरेण दोहाय प्रवृत्ताः । ततो गाढपीडने तेन पादप्रहारं दत्त्वो-
त्पतितः । ततः सर्वेपि विलक्षीभूताश्चिंतयंति । कुतो दुग्धं न निर्ग-
च्छति । तत एकेन वृद्धजटिना महाबुद्धिमता प्रोक्तं । भो भरटका
वूयं कारणं न जानीत । ततोपरैरुक्तं । भोः किं कारणम् । इति
पादयोर्लगित्वोक्तं । ततस्तेनोक्तं । एतस्या गो: स्तने छिद्रं नास्ति ।
तेन दुग्धं न निस्सरति । अपरैरुक्तं । सत्यं रे
जटिनो जटाभिरग्रेतनपादयोर्बद्धः शंडो द्वितीयस्य तु जटाभिः पाञ्चा-
त्यपादयोः । एवं कृत्वा केनचिज्जटिना
रब्धं । तावता स उत्पत्य फालां दत्त्वा पलायित: । जटिनोर्जटास्
टिता: । लोका बुंवापरा मिलिता हसंतस्तेषामा
भरटका अस्माकं गौर्गच्छति २ इत्यालपंतः पृष्
पश्यतामेव स शंडो
यंति । यथा । इयं गौर्न भव्या । पुनर्नवीना गृह्यते । इति पंचशतं
द्रम्मा
ग्रामांतरं प्रति । रा
शयितः । मध्यरात्रेपरेषु निद्रयाघूर्णमानेषु
चौरा आगताः । तैस्तं जीर्णशटितवाससं भूतखरटिकं च दृष्ट्वा प्रोक्तं ।
भोः किमनेन मुषितेन । अयं कोपि रंकः श
गम्यते । एवं तदालापं श्रुत्वा जटी वक्ति । भवंती रंककाः । भवतां
जनको रंकः । अहं धनी । मम पंचशतं द्रम्माणामस्ति । इत्यु
ग्रंथिं वादयित्वा दर्शयति । यदि च न मन्यध्वे
च्छत । ततश्चौरैः पश्चाद्वलि
लुंटिता: । ततस्तैराक्रुष्टो भौतिक: शिर: कंडूययित्वा स्वगृह आगतः ।
एवं न कार्
16
9
10
30