2023-03-16 06:44:21 by ambuda-bot
This page has not been fully proofread.
5 / इत्यादि
वाश्चर्य
-10
III. 'ext of Bharatakadvātrimsika.
10
17
भरटक तव
चट्टा लंबढाः समुद्दा
19
न पठति न गुणते " नेव कई कुते 1
लोकानां
23
॥ इति पंचमी कथा ॥ ५ ॥
18
ल
वयमपि च पठामो किंतु " कव्वं कुणासो
तदपि भुख मरामो कर्मणां कोत्र दोषः ॥ १
27
पुरस्तात्सर्वत्र स कथयति स्म च । लोकानामपि
10 :
आत्मकष्टं प्रकाशंतो येषां तेषां यथा तथा ।
दोरिकाकर्षकजटी यथा दुःखी पुराभवत् ॥ १
विकटग्रामे सोमको भरटको वसति । स चैकदा वर्षासत्तौ
स्वमटिका तृछादयित्वोपरिष्टाहोरिकां बनानोधोमलकन पतितो
भृशं पीडितश्च । वपुषि प्रणान्यपि जातानि । ततस्तं पीडितं भाषणाय
लोक आगच्छति पृच्छति च । भोः किं जातं । कथं च पोडितः ।
स मूर्ख उत्याय तथा कृत्वा लोकानां दर्शयति । एवं पतितः पीडि
तश्च । एवं प्रतिजनं तथा कुर्वाणस्तथा पीडितो यथोत्यातुमपि न
4. शक्नोति । पुनर्लोकपृच्छायां कथयति । भवतां जनको दर्शयिष्यति ।
अतः परं लोकस्तं हसन् स्वस्थाने जगाम ॥ इति षष्टी कथा ॥ ६ ॥
मूर्खशिष्यो न कर्तव्यो गुरुणा सुखमिच्छता ।
विडंबयति सोत्यंतं यथा वटकभक्षकः ॥ १ 11
1
काटेरकग्रा मे लुंठको जटी । तस्य कुंठको नाम शिष्योतिमूख
20 भक्षकश्चास्ति । स एकदा यजमानगृहे कस्मिन्नप्युत्सवे जायमाने द्वात्रिं-
शइटकानि भिक्षायां लब्धवान् । ततः स मठिकामागच्छन्नंतराले बुभु
नापीडितश्च' चिंतयति । इयतां वटकानां मध्ये गुरुर्मह्यं स्वार्ध' दा-
स्वति । तर्हि संप्रत्येवाहमात्मीयमर्ध भक्षयामीति षोडश वटकानि "
भक्षितानि । पुनर्विचारयति । इयतामप्यर्ध' दास्यति गुरुरिति स्वा
25 र्धमष्टरूपं भक्षयामीति अष्टौ भक्तिवानिति । तावद्वटकार्ध' लावा
खगुरोः पार्श्वे शिष्यो 10 मुमोच । गुरुणोक्त । भो: " किमिदं । भवतो 12
यजमानेन . वटकान्येव " दत्तानि । परं मया भक्षितानि ।
गुरुणोक्तं । कथं । ततः स शिष्य: शेषमर्धमपि गुरोः पश्यत
मुखे चित्वा कथयति । मयैवं भक्षितानि । गुरुः स्वयमेव " बुभुक्षित'
130 एव स्थितः । लोकानां तज्ज्ञाने " विस्मय : " ॥ इति सप्तमी कथा ॥ ७ ॥ ५
15
16
एव
17
18
20
21
वाश्चर्य
-10
III. 'ext of Bharatakadvātrimsika.
10
17
भरटक तव
चट्टा लंबढाः समुद्दा
19
न पठति न गुणते " नेव कई कुते 1
लोकानां
23
॥ इति पंचमी कथा ॥ ५ ॥
18
ल
वयमपि च पठामो किंतु " कव्वं कुणासो
तदपि भुख मरामो कर्मणां कोत्र दोषः ॥ १
27
पुरस्तात्सर्वत्र स कथयति स्म च । लोकानामपि
10 :
आत्मकष्टं प्रकाशंतो येषां तेषां यथा तथा ।
दोरिकाकर्षकजटी यथा दुःखी पुराभवत् ॥ १
विकटग्रामे सोमको भरटको वसति । स चैकदा वर्षासत्तौ
स्वमटिका तृछादयित्वोपरिष्टाहोरिकां बनानोधोमलकन पतितो
भृशं पीडितश्च । वपुषि प्रणान्यपि जातानि । ततस्तं पीडितं भाषणाय
लोक आगच्छति पृच्छति च । भोः किं जातं । कथं च पोडितः ।
स मूर्ख उत्याय तथा कृत्वा लोकानां दर्शयति । एवं पतितः पीडि
तश्च । एवं प्रतिजनं तथा कुर्वाणस्तथा पीडितो यथोत्यातुमपि न
4. शक्नोति । पुनर्लोकपृच्छायां कथयति । भवतां जनको दर्शयिष्यति ।
अतः परं लोकस्तं हसन् स्वस्थाने जगाम ॥ इति षष्टी कथा ॥ ६ ॥
मूर्खशिष्यो न कर्तव्यो गुरुणा सुखमिच्छता ।
विडंबयति सोत्यंतं यथा वटकभक्षकः ॥ १ 11
1
काटेरकग्रा मे लुंठको जटी । तस्य कुंठको नाम शिष्योतिमूख
20 भक्षकश्चास्ति । स एकदा यजमानगृहे कस्मिन्नप्युत्सवे जायमाने द्वात्रिं-
शइटकानि भिक्षायां लब्धवान् । ततः स मठिकामागच्छन्नंतराले बुभु
नापीडितश्च' चिंतयति । इयतां वटकानां मध्ये गुरुर्मह्यं स्वार्ध' दा-
स्वति । तर्हि संप्रत्येवाहमात्मीयमर्ध भक्षयामीति षोडश वटकानि "
भक्षितानि । पुनर्विचारयति । इयतामप्यर्ध' दास्यति गुरुरिति स्वा
25 र्धमष्टरूपं भक्षयामीति अष्टौ भक्तिवानिति । तावद्वटकार्ध' लावा
खगुरोः पार्श्वे शिष्यो 10 मुमोच । गुरुणोक्त । भो: " किमिदं । भवतो 12
यजमानेन . वटकान्येव " दत्तानि । परं मया भक्षितानि ।
गुरुणोक्तं । कथं । ततः स शिष्य: शेषमर्धमपि गुरोः पश्यत
मुखे चित्वा कथयति । मयैवं भक्षितानि । गुरुः स्वयमेव " बुभुक्षित'
130 एव स्थितः । लोकानां तज्ज्ञाने " विस्मय : " ॥ इति सप्तमी कथा ॥ ७ ॥ ५
15
16
एव
17
18
20
21