2023-03-17 00:52:21 by Ravindranatha Menon
This page has been fully proofread once and needs a second look.
मेकाकी चैतावता भोज्येन किं करिष्ये । सर्वं मुधैव मा विनश्यतु ।
ततोद्य यथेष्टदायकं लोकं सकलं भोजयाम्यनृणीभवामि च । तत
उत्थाय मठिकायामेव तालकं दत्त्वा सर्वोपि लोक: सकुटंबो
भोजनाय निमंत्रितः ।
एवं मध्या
तानि । पंक्तिरुपविष्टा । ततो यावता भौतिको मठीद्वारमु
तावता किमपि न पश्यति । रिक्
इतस्तत: कोणकादिकं सर्वे विलोकयति । परं किमपि न पश्यति ।
तावता तथैव रात्रिवन्मंडपे पटीं विस्तार्य स्वप्नार्थ सुप्तः । लोका:
च । कुतः स्वपिषि । कस्मान्न परिवेषयसि । स प्रतिवक्ति । भो लो-
कास्तावता प्रती
वत्संप्रत्यपि दृष्ट्वा सर्
15
व्
क्यश्रवणोद्भूतकोपाटोपा लोकास्तन्
इति द्वितीया कथा ॥ २
10
13
माया क्वापि न कर्तव्या सुधिया स्वहितैषिणा ।
सानर्थाय कृता कन्यार्थि
2
23
3
4
G
तयोः सुखमनुभवतोः
कन्या जाता । सा क्रमेण वर्धमाना ६४स्त्रीकलासंयुक्ता
पेता पित्रादीनामत्यंतवल्लभाभूत् । अथ च भीमपुरात्परस्मिन्भागे यो-
जनांतरिता भौतिकमठी समस्ति । तस्यां दमनको नाम जटी कौटि-
लोकमान्यश्च । स एकदा सुलोचनश्रेष्टिना निजगृहे भोजनायाकारितो
महारसवतीं
17
सा
सरंगनीरंगीछादितशिरा मौक्तिकखचितकंचुका पाणिगृहीतमहार्घ्यता-