avyayakośa /94
This page has not been fully proofread.
58
अर्थतः
(111)
प्रति मैत्रेय्या अनुगुणत्वात् नीचत्वमिति ज्ञेयम् । 'आत्मा वा अरे द्रष्टव्य: '
इत्यादिषु आत्मेतरज्ञानापाकरणतात्पर्यात् अपाकरणमर्थः । असूयायाम्
–
'अरे चेट !' । प्रकरणानुरोधेन रोषाह्वानादिरप्यस्यार्थतया बोध्यः ।
(112)
" अरेरे अधमसम्बोधने " (स्व. चा.)
'अरे' इत्यव्ययस्य
'नित्यवीःसयोः ' (8-1-4) इति वीसायां
द्विर्वचने 'एङ: पदान्तादति' (6-1-109) इति पूर्वरूपे च रूपमेवम् ।
6
'अरेरे' इति सावक्षेपे सम्बोधने पठन्त्यार्याः इति तिलकः ।
अधमसम्बोधने– "अरेरे राधागर्भसम्भूत। सूतापसद ! किमेवमाक्षि-
पसि ? " (वेणीसंहारे) । सावक्षेपे सम्बोधने- अरेरे वाचाट । (वेणी-
संहार एव ) । प्रकरणवशाद्विस्मयादिष्वपि कचिदस्य प्रयोगः । तद् यथा
'अरेरे बालकः ।' इति । एवं प्रकरणानुरोधेनास्यापि बहवोऽर्थाः नाटकेपु
प्रतीयन्ते
6
-
(113)
" अर्थतः " (आयादिः, त.)
अर्थेन, अर्थात्, अर्थे इत्यर्थेषु आयादित्वात् (वा. 5-4-44)
सार्वविभक्ति
के तसिप्रत्यये रूपमेवम् । असर्वविभक्तितद्धितत्वाव्ययत्वम् ।
अर्थतः
(111)
प्रति मैत्रेय्या अनुगुणत्वात् नीचत्वमिति ज्ञेयम् । 'आत्मा वा अरे द्रष्टव्य: '
इत्यादिषु आत्मेतरज्ञानापाकरणतात्पर्यात् अपाकरणमर्थः । असूयायाम्
–
'अरे चेट !' । प्रकरणानुरोधेन रोषाह्वानादिरप्यस्यार्थतया बोध्यः ।
(112)
" अरेरे अधमसम्बोधने " (स्व. चा.)
'अरे' इत्यव्ययस्य
'नित्यवीःसयोः ' (8-1-4) इति वीसायां
द्विर्वचने 'एङ: पदान्तादति' (6-1-109) इति पूर्वरूपे च रूपमेवम् ।
6
'अरेरे' इति सावक्षेपे सम्बोधने पठन्त्यार्याः इति तिलकः ।
अधमसम्बोधने– "अरेरे राधागर्भसम्भूत। सूतापसद ! किमेवमाक्षि-
पसि ? " (वेणीसंहारे) । सावक्षेपे सम्बोधने- अरेरे वाचाट । (वेणी-
संहार एव ) । प्रकरणवशाद्विस्मयादिष्वपि कचिदस्य प्रयोगः । तद् यथा
'अरेरे बालकः ।' इति । एवं प्रकरणानुरोधेनास्यापि बहवोऽर्थाः नाटकेपु
प्रतीयन्ते
6
-
(113)
" अर्थतः " (आयादिः, त.)
अर्थेन, अर्थात्, अर्थे इत्यर्थेषु आयादित्वात् (वा. 5-4-44)
सार्वविभक्ति
के तसिप्रत्यये रूपमेवम् । असर्वविभक्तितद्धितत्वाव्ययत्वम् ।