2023-07-15 11:44:46 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

22
 
अनपयति
 
(ऋ. 6-67-7) इति । अव्ययसंज्ञकानां कृत्प्रत्ययानाम्, 'अव्ययकृतो
भावे — ' इति भाष्य (3-4-9) वचनात् भावार्थकत्वमिति ज्ञेयम् ।
 
(46)
"अध्येन्" (कृ.)
 
अस्यापि एजन्तकृत्प्रत्ययत्वात् एतदन्तस्य, 'कृन्मेजन्त:' (1-1-39)
इत्यव्ययत्वम् । प्रत्यये नकार: स्वरार्थ: । वैदिकेषु ग्रन्थेष्वेव प्रायोऽस्य प्रयोगः ।
अपां 'चरध्ये' (ऋ 1-61-12)।
 
(47)
 
"अनद्धा अनिचये" (स्त्र.)
 
वाचस्पत्ये उपात्तोऽयम् । न अद्धा = अनद्धा । अनद्वा
वा एतद् यदिमांल्लोकान्".... इति वेदः ।" इति वाचस्पत्ये श्रुतिवाक्य-
मपि किञ्चिदुद्भुतम्। वस्तुतः पूर्वं प्रतिपादितस्य अड्डा इत्यव्ययस्यैव नक्स-
मागे रूपमेवमिति तस्य च स्वरादीनाम् (1-1-37) आकृतिगणवेन तव
पाठाव्ययत्वमिति च ज्ञेयम् ।
 
(48)
 
"अनपयति" (स्व.)
 
अव्ययमिंद 'केचित् उप:कालार्थकत्वेनोपानम् । अस्थापि स्वरादेश-
कृतिगणवेन तत्र पाठ उन्नेयः । तेनाव्ययत्वम् ।
 
2.
 
66
 
1. अत्र, 'चर गतिभक्षणयोः' इयस्माद मथे, 'तुमसेनसेव-
क्से कसे नूअध्ये अध्यं --' (3-4-9) इत्यादिना अध्यैन्प्रत्ययः ।
चरध्ये = चरितुमित्यर्थः ।
 
"
 
मानियर् विल्लियम्स्' इत्याख्येन विपश्चिता संकलिते निघण्डकोश
(पु-25) हृष्टव्यम् ।