2023-07-15 11:44:45 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

14
 
3-14-4) 1
 
पात् ।
 
अधरतः
 
अतिशये-
–'यस्य स्यादद्धा न विचिकित्साऽस्ति -' (छा. उ.
 
1.
 
(26)
 
"अद्य अस्मिन्नहनि" (त.)
 
"अद्यप्रभृत्यवनताङ्गि' (कुमारसम्भवे 5-86)
 
(27)
 
अघ (अघा) आनन्तयें" (नि.)
 
62 अघा निविद्ध उत्तरे–' (ऋ. 4-18-9)
 
अद्य इत्यथोऽपि, अव्ययस्यास्याम्तीति ज्ञायते । तद्यथा-
'अध त्वा विश्वे पुर इन्द्र देवा:–' (ऋ. 6-17-8) इत्यत्र
मायणाचार्यैः 'अध + अधुना, अस्मिन् काले । इति विवर-
-
 
(28)
 
"अधरतः अधोभागायें "त. नि.)
 
सद्य: परुत् परॉयैषम: परेग्रव्यद्य ( 5-3-22) इत्यत्र 'इमो
इभावो द्यश्च (वा. 5-3-22) इत्यनेन वार्तिकेन 'इदम्'
शब्दस्य सप्तम्यां प्रकृतेरश्भावः द्यप्रत्ययश्च निपात्यते । अस्मिन्नहनि
इत्यर्थ: । 'तद्धितश्चासर्व विभक्तिः' (1-1-38) इत्यस्याव्ययस्वम् ।
सप्तम्यर्थस्याधारस्य 'अद्यत्वे (महाभाष्ये पस्पशाह्निके 1-1-1)
इत्यादिष्वपि वृत्तौ बोधक ज्ञेयम् । समासान्तरघटकत्वमपि प्रकृत-
भाग्यप्रयोगादेवेत्येतदपि ज्ञेयम् ।
 
6
 
सुपां सुलुक्—' ( 7-1-39) इत्यादिना अथ इत्यस्य वर्णव्यत्ययः
धकारः इति वाचस्पत्ये प्रतिपादितम् । वस्तुतस्तु अथ इतिवन्
 
.
 
"
 
• अध' इत्यपि स्वतन्त्रमव्ययमिति भाति । अत्र
 
निपातस्य च
 
(6-3-136) इति दीर्घः ।