2023-07-15 11:45:45 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

शुकम्
 
(761)
 
"शीभम्" (वै.)
 
शीघ्रार्थकोऽयं छान्दसः । 'आ वक्षणाः पृणध्वं यात शीमम्'
(ऋक्. 3-33-12)।
 
347
 
(762)
 
66
 
'शीम्" (च.)
 
द्वेषोऽस्यार्थ: । 'शीम् शाक्य' (तिलकः) । चादिषु पठधतेऽयम् ।
 
(763)
 
"शु" (व.)
 
प्रशंसाक्षिप्रार्थयोरयं वर्तते । प्रशंसायाम् – शु– प्रशस्तः नासीरो-
ऽम्येति शुनासीरः । क्षिप्रार्थे – शु = आशु नयत्यन्तरिक्षमिति शुनः = बायुः ।
 
शु = प्रशस्तमश्नुते इति श्वशुरः । शु= आशु अश्यते – व्याप्यते इति श्वशुरः।
 
=
 
=
 
'शुशब्दोऽत्र आशुशब्दाभिधायी इति धातुपारायणम्' इति उज्ज्वलदत्तः
( पञ्चायणादि 1-45 ) ।
 
(764)
 
शुकम्" (च.)
 
शघ्रचार्थकमेतत् । शुक्रं गच्छति ।