avyayakośa /296
This page has not been fully proofread.
260
शुद्धौ– मनः प्रसीदति । 'प्रसन्नमुदकं तत्र सन्मनुष्यमनो यथा ।
उपयोगे – शतं 'प्रकुरुते । शतरूप्यकाणि व्ययीकरोतीत्यर्थः ।
-
प्रकथने- -जनवादान् 'प्रकुरुते । प्रवापः ।
अनवधाने – प्रमाद्यति । प्रस्मरति ।
बहुवे – प्रभूतम् । प्रचुरम् । प्राज्यम् । प्रबलम् ।
माने – 'प्रादेशः । प्रस्थः ।
-
हिंसायाम् — प्रहरति । प्रमापयति । "प्रमीण: पशुः' ।
शास्त्रनाम्नि – प्रक्रिया । प्रकृतिः । प्रकरणम् ।
-
वञ्चने-
प्र
-
-प्रतारणम् ; प्रलम्भयति ।
अर्थविपर्यये–प्रतिष्ठति । गच्छतीत्यर्थः ।
संन्यासे– प्रव्रजति । प्रवासः ।
मृतौ–प्रैति । प्रलयः ।
काले- -प्राञ्चः । प्राक्कालिका इत्यर्थः ।
मन्दे – प्रबद्धं वक्ति । मन्दं वदति इत्यर्थः ।
-
1.
=
अल उपयोगार्थे कृञस्तङ् । ' उपयोगः = धर्मादिप्रयोजनो विनियोगः'
इति काशिका (1-3-32)।
2.
भन्न प्रकथने विहितः कृञस्तङ् । प्रकथनम् = प्रकर्षेण कथाम् ।
3.
4.
' उपसर्गस्य घञि -' (6-3-122) इति दीर्घ: । प्रदेश एव प्रादेशः :
प्रपूर्वक'त् 'मी हिंसायाम्' (दिवादि: सक. अनिट् आत्मने.) इति
घातो: निष्ठायाम् छान्दसत्वेन बाहुलकात् निष्ठानध्वे णत्वे च रूप-
मेवम् । लोके तु 'प्रनीतः' इत्येव । 'हिंसाऽल मृतिः' इति धातुका-
व्यव्याख्या ( 2-58) ।
शुद्धौ– मनः प्रसीदति । 'प्रसन्नमुदकं तत्र सन्मनुष्यमनो यथा ।
उपयोगे – शतं 'प्रकुरुते । शतरूप्यकाणि व्ययीकरोतीत्यर्थः ।
-
प्रकथने- -जनवादान् 'प्रकुरुते । प्रवापः ।
अनवधाने – प्रमाद्यति । प्रस्मरति ।
बहुवे – प्रभूतम् । प्रचुरम् । प्राज्यम् । प्रबलम् ।
माने – 'प्रादेशः । प्रस्थः ।
-
हिंसायाम् — प्रहरति । प्रमापयति । "प्रमीण: पशुः' ।
शास्त्रनाम्नि – प्रक्रिया । प्रकृतिः । प्रकरणम् ।
-
वञ्चने-
प्र
-
-प्रतारणम् ; प्रलम्भयति ।
अर्थविपर्यये–प्रतिष्ठति । गच्छतीत्यर्थः ।
संन्यासे– प्रव्रजति । प्रवासः ।
मृतौ–प्रैति । प्रलयः ।
काले- -प्राञ्चः । प्राक्कालिका इत्यर्थः ।
मन्दे – प्रबद्धं वक्ति । मन्दं वदति इत्यर्थः ।
-
1.
=
अल उपयोगार्थे कृञस्तङ् । ' उपयोगः = धर्मादिप्रयोजनो विनियोगः'
इति काशिका (1-3-32)।
2.
भन्न प्रकथने विहितः कृञस्तङ् । प्रकथनम् = प्रकर्षेण कथाम् ।
3.
4.
' उपसर्गस्य घञि -' (6-3-122) इति दीर्घ: । प्रदेश एव प्रादेशः :
प्रपूर्वक'त् 'मी हिंसायाम्' (दिवादि: सक. अनिट् आत्मने.) इति
घातो: निष्ठायाम् छान्दसत्वेन बाहुलकात् निष्ठानध्वे णत्वे च रूप-
मेवम् । लोके तु 'प्रनीतः' इत्येव । 'हिंसाऽल मृतिः' इति धातुका-
व्यव्याख्या ( 2-58) ।