avyayakośa /274
This page has not been fully proofread.
238
योरप्येषमूझम् । अधिकानन्तर्ययोरपि प्रयुज्यते । अधिके –' रेखामात्र-
-
पर:
मपि क्षुण्णाद् आत्मनोर्वर्त्मनः परम् ।' (रघु. 1-17 ) । आनन्तर्ये- 'नूनं
मत्तः परं वश्याः पिण्डविच्छेददर्शिनः । (रघु: 1-66) ।
(496)
"परमम् " (चा.)
अनुज्ञास्वीकारावस्यार्थी । 'परमं ते आवसम्' इत्यत्र अनुज्ञा
" परमं तत्रावासो मम ' इत्यत्र स्वीकारोऽर्थः ।
(497)
"परस्तात् " (त.)
परशब्दात् सप्तमीपञ्चमी प्रथमान्तात् अतसुष्प्रत्यया भावपक्षेऽस्ताति-
प्रत्ययः । पक्षे 'विभाषा परावराभ्याम्' (5-3-29) इत्यतसुच्प्रत्ययः ।
असर्वविभक्तितद्धितान्तत्वात् अव्ययत्वम् । सप्तभ्याम् परस्तात् वसति 1
पञ्चम्याम्
– परस्तादागतः । प्रथमायाम्-परस्तात् रमणीयम् । पक्षे
परतः इत्यपि भाव्यम् । 'परि पूषा परस्तात् -' (ऋक्.6-54-10)
इत्यत्र तु ' उपरि' इत्यर्थः ।
(498)
परः" (नि.)
'इतरभागे' इत्यर्थे छान्दसमेतदव्ययम् । यथा— 'न हि देवो न
मर्त्यो महस्तव ऋतुं परः । (ऋकू. 1-19-2 )।
योरप्येषमूझम् । अधिकानन्तर्ययोरपि प्रयुज्यते । अधिके –' रेखामात्र-
-
पर:
मपि क्षुण्णाद् आत्मनोर्वर्त्मनः परम् ।' (रघु. 1-17 ) । आनन्तर्ये- 'नूनं
मत्तः परं वश्याः पिण्डविच्छेददर्शिनः । (रघु: 1-66) ।
(496)
"परमम् " (चा.)
अनुज्ञास्वीकारावस्यार्थी । 'परमं ते आवसम्' इत्यत्र अनुज्ञा
" परमं तत्रावासो मम ' इत्यत्र स्वीकारोऽर्थः ।
(497)
"परस्तात् " (त.)
परशब्दात् सप्तमीपञ्चमी प्रथमान्तात् अतसुष्प्रत्यया भावपक्षेऽस्ताति-
प्रत्ययः । पक्षे 'विभाषा परावराभ्याम्' (5-3-29) इत्यतसुच्प्रत्ययः ।
असर्वविभक्तितद्धितान्तत्वात् अव्ययत्वम् । सप्तभ्याम् परस्तात् वसति 1
पञ्चम्याम्
– परस्तादागतः । प्रथमायाम्-परस्तात् रमणीयम् । पक्षे
परतः इत्यपि भाव्यम् । 'परि पूषा परस्तात् -' (ऋक्.6-54-10)
इत्यत्र तु ' उपरि' इत्यर्थः ।
(498)
परः" (नि.)
'इतरभागे' इत्यर्थे छान्दसमेतदव्ययम् । यथा— 'न हि देवो न
मर्त्यो महस्तव ऋतुं परः । (ऋकू. 1-19-2 )।