2023-07-15 11:45:25 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

237
 
अव्ययत्वे फलाभाव इति वाच्यम् । न्यक्कृतिन्यक्कारादिशब्दानां साधुत्वे सिद्धेऽपि
'न्यक्कृत्य योतमाना इत्यादिषु समासे ल्यपि रूपसाधुत्वार्थमव्ययत्वस्य
सफलत्वात् । अन्यथाऽत्र ल्यपोऽनुपपत्तेरित्यास्तां ताबत् ।
 
गठ: ।
 
केचित् ।
 
परम्
 
वितर्कपादपूरणं अस्यार्थत्वेन पठिते । वितर्के –' को न्वै राजा ?
को न्वै मन्त्री ? " । पादपूरणे –' को न्वा एषोऽपगच्छति ? ' ।
 
(493)
 
"पटू" (चा.)
 
सादृश्यासम्पत्तिसाकल्यग्रन्थाधिक्यवचनेषु अस्य केषाश्चिन्मतेन चादि-
उदाहरणानि मृग्यानि ।
 
प्रशंसाऽऽमन्त्रणावप्यस्यार्थी - - इति
 
(492)
न्वै" (चा.)
 
66
 
(494)
 
"पटत " (ग.)
 
अव्यक्तानुकरणार्थेऽयं वर्तते । ततो डाचि, टिलोपे, 'डाचि बहुलं – '
(बा. 8-1-12) इति दिले, 'पटपटाकरोति इति सिद्धयति ।
 
!
 
(495)
 
परम्" (चा.)
 
-3
 
नियोग-क्षेप केवल किन्त्वर्थेषु दृश्यते। केवले' सर्वे गताः, स परं
न गच्छति'। किन्वर्थे– 'गुणवानसि, परम् अहङ्कारी' । नियोगक्षेप-
॥।
 
1