2023-07-15 11:45:20 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

केचित् । 'दूत्यः ।
 
" दूरार्थकोऽयं निपातः ।
 
6
 
हविर्दानमस्वार्थः ।
 
दोषा
 
(429)
 
"दूरे" (नि.)
 
1.
 
209
 
सप्तम्यन्त प्रतिरूपक मिदमव्ययम् ।" इति
 
अवशादित्यर्थः ।
 
'हठात्' इत्यर्थोऽप्येति शब्दकल्पद्रुमः ।
 
-
 
अकस्मात् ' इत्यर्थ इत्यन्ये । यथा – 'देवात् प्राप्ते वृषगिरितटं देहिनि
 
चन्निदानात्
 
• (के.देशिकस्य दयाश। विभक्तिप्रतिरूपकमव्ययमेतत् ।
 
'
 
(4:0)
 
"देवेट्" (स्व.)
 
' असुसुपद् देवेट्' । छान्दसोऽयम् ।
 
(431)
 
" देवात् " (वि. प्र.)
 
(432)
 
"दोपा" (स्व.)
 
रजनी, निशामुखम् इत्यर्थः । अधिकरणशक्तिप्रधान मिङ्मव्ययम् ।
 
'दोषापि नूनमहिमांशुरसौ किलेति व्याकोशकोकनढतां दधते नलिन्य: '
 
(माघ: 4-46)। 'दोपाभूतमहः, दिवाभृता रात्रिः' इत्यादिषु सप्तम्यर्थभिन्नेऽपि
 
अध्यात्य' (1-2-104) इत्यत्र 'दूरादेत्य:' (वा. 4-2-104)
इति वचनात् दूरशब्दात् जैषिके त्यप्रत्यये निष्पक्षमिदं पदम् ।
एवं चास्य 'दूरे' इत्यस्याव्ययत्वकल्पनं भाष्यादिविरुद्ध मिति ज्ञेयम् ।