avyayakośa /187
This page has not been fully proofread.
66
(295)
कसुन् " (कृ.)
एतदन्तमव्ययं भवति । यथा-
ईश्वरो विलिखः – '1 विलिखितु-
-
9
मित्यर्थः । अल 'ईश्वर तोसुकसुनौ' (3-4-13) इति ईश्वरशब्द उपपदे
छन्दसि विषये लिखधातोः कसुन्प्रत्ययः तुमुनर्थे । 'क्त्वातोसुन्कसुनः '
(1-1-40) इत्यव्ययसंज्ञा । 'पुरा करस्य विसृपो विरप्शिन्– 'पुरा जह्रुभ्य
आवृदः - (ऋक्. 8-1-12)। अत्र, 'सृपितृदोः कसुन्' (3-4-17 )
इति कसुन्। अलोभयत्र भावलक्षणे कसुन् इति विशेषः । भावो लक्ष्यते येन
नत् भावलक्षणम् । कसुन् छन्दस्येव ।
T
-
(
(296)
कसेन्" (कृ.)
151
एतदन्तमव्ययं भवति । 'भगाय श्रियसे–'। अल 'तुमर्थे सेसेन्
-
(3-4-9) इत्यादिना कसेन्प्रत्ययः । श्रिञ्धातोः तुमुनर्थे छन्दसि कसेन्प्रत्यये,
प्रत्ययस्य कित्त्वादियङादेशे, 'कृन्मेज-त: ' (1-1-39) इत्यव्ययत्वम् । नकारः
स्वरार्थ: । श्रियसे श्रयितुमित्यर्थः ।
(297)
कात् " (कृ.)
कुत्सितमततीत्यर्थे अतधातोः क्किपि, को: कादेशे, समुदायस्य खरादिषु
चादिषु वा पाठेऽत्र्ययःवम् । तिरस्कारार्थकोऽयम् । 'यन्मयैश्वर्यमत्तेन गुरुः
(295)
कसुन् " (कृ.)
एतदन्तमव्ययं भवति । यथा-
ईश्वरो विलिखः – '1 विलिखितु-
-
9
मित्यर्थः । अल 'ईश्वर तोसुकसुनौ' (3-4-13) इति ईश्वरशब्द उपपदे
छन्दसि विषये लिखधातोः कसुन्प्रत्ययः तुमुनर्थे । 'क्त्वातोसुन्कसुनः '
(1-1-40) इत्यव्ययसंज्ञा । 'पुरा करस्य विसृपो विरप्शिन्– 'पुरा जह्रुभ्य
आवृदः - (ऋक्. 8-1-12)। अत्र, 'सृपितृदोः कसुन्' (3-4-17 )
इति कसुन्। अलोभयत्र भावलक्षणे कसुन् इति विशेषः । भावो लक्ष्यते येन
नत् भावलक्षणम् । कसुन् छन्दस्येव ।
T
-
(
(296)
कसेन्" (कृ.)
151
एतदन्तमव्ययं भवति । 'भगाय श्रियसे–'। अल 'तुमर्थे सेसेन्
-
(3-4-9) इत्यादिना कसेन्प्रत्ययः । श्रिञ्धातोः तुमुनर्थे छन्दसि कसेन्प्रत्यये,
प्रत्ययस्य कित्त्वादियङादेशे, 'कृन्मेज-त: ' (1-1-39) इत्यव्ययत्वम् । नकारः
स्वरार्थ: । श्रियसे श्रयितुमित्यर्थः ।
(297)
कात् " (कृ.)
कुत्सितमततीत्यर्थे अतधातोः क्किपि, को: कादेशे, समुदायस्य खरादिषु
चादिषु वा पाठेऽत्र्ययःवम् । तिरस्कारार्थकोऽयम् । 'यन्मयैश्वर्यमत्तेन गुरुः