avyayakośa /146
This page has not been fully proofread.
110
च' (7-1-48) इति क्त्वाप्रत्ययान्तस्य ईनमादेशो निपात्यते । 'इष्ट्रवीन
देवान । इष्ट्वा इति लोके प्रयोगः । मान्तत्वात् 'कृन्मेजन्त: ' ( 1-1-39)
4
इत्यव्ययसंज्ञा ।
इह
(209)
"इष्ये " (कृ.)
एतदन्तमव्ययं स्यात् ।
" अपामोषधीनां रोहिष्ये । " अत्र रुह-
इष्यैप्रत्ययः । एजन्तकृत्त्वात् 'कृन्मेजन्त:' (1-1-19) इत्यव्ययसंज्ञा ।
(210)
इस् सन्तापको पदुःखानुभवेषु" (स्व.)
यथासम्भवमुदाहरणान्यूह्यानि । शब्दरत्नावलीदृष्टमिदमन्ययम् ।
(211)
"इह" (त.)
अस्मिन् जन्मनि, देश, काल, विषये इत्याद्यर्थेषु तद्धितान्तमव्ययमिदम् ।
दशब्दात् सप्तम्यन्तात् त्रलोऽपवादतया 'इदमो हः' (5-2-1) इति
इप्रत्यये, 'इदम इश् ' ( 5-3-3 ) इति प्रकृतेः 'इश्' इत्यादेशे च इह इति
सम्पद्यते । ऐहिकम, 'इहत्यः, 'इहामुत्र, इहामुत्रफलभोगविरागः ।
1. इहशब्दस्य कालार्थकत्वे, शैषिकः कालाट्ठञ् ' (4-3-11) इति
ठन् । जित्वादादिवृद्धिः ।
2.
6
अमेहक्कत सिवेभ्य एव (वा. 4-2-104) इति त्य प्रत्यय:
शैषिक: ।
3. इह च अमुल च इत्यर्थे अध्ययसमुदायोऽयम् । एतल्लोके परखच
इत्यर्थः । इहामुखफलभोगविरागः इति साधनचतुष्टयेषु एकः ।
च' (7-1-48) इति क्त्वाप्रत्ययान्तस्य ईनमादेशो निपात्यते । 'इष्ट्रवीन
देवान । इष्ट्वा इति लोके प्रयोगः । मान्तत्वात् 'कृन्मेजन्त: ' ( 1-1-39)
4
इत्यव्ययसंज्ञा ।
इह
(209)
"इष्ये " (कृ.)
एतदन्तमव्ययं स्यात् ।
" अपामोषधीनां रोहिष्ये । " अत्र रुह-
इष्यैप्रत्ययः । एजन्तकृत्त्वात् 'कृन्मेजन्त:' (1-1-19) इत्यव्ययसंज्ञा ।
(210)
इस् सन्तापको पदुःखानुभवेषु" (स्व.)
यथासम्भवमुदाहरणान्यूह्यानि । शब्दरत्नावलीदृष्टमिदमन्ययम् ।
(211)
"इह" (त.)
अस्मिन् जन्मनि, देश, काल, विषये इत्याद्यर्थेषु तद्धितान्तमव्ययमिदम् ।
दशब्दात् सप्तम्यन्तात् त्रलोऽपवादतया 'इदमो हः' (5-2-1) इति
इप्रत्यये, 'इदम इश् ' ( 5-3-3 ) इति प्रकृतेः 'इश्' इत्यादेशे च इह इति
सम्पद्यते । ऐहिकम, 'इहत्यः, 'इहामुत्र, इहामुत्रफलभोगविरागः ।
1. इहशब्दस्य कालार्थकत्वे, शैषिकः कालाट्ठञ् ' (4-3-11) इति
ठन् । जित्वादादिवृद्धिः ।
2.
6
अमेहक्कत सिवेभ्य एव (वा. 4-2-104) इति त्य प्रत्यय:
शैषिक: ।
3. इह च अमुल च इत्यर्थे अध्ययसमुदायोऽयम् । एतल्लोके परखच
इत्यर्थः । इहामुखफलभोगविरागः इति साधनचतुष्टयेषु एकः ।