2023-07-15 11:44:56 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

76
 
अस्मच्छब्दार्थे, ममकारार्थे च सुबन्तप्रतिरूपकमव्ययमिदं चादिषु
द्रष्टव्यम् । अर्हयुः, 2 अहन्ता, 'अहम्मति: । 'अहमहमिका ।
 
66
 
2-28) 1
 
अहह
 
(141)
 
अहहेत्यद्भुते खेदे परिक्लेशप्रकर्षयोः ।
 
तथा सम्बोधनार्थेऽपि प्रयुक्तमिदमव्ययम् ।" इति वाङ्मयार्णवः ।
अद्भुते – 'अहह महतां निस्सीमानश्चरित्रविभूतयः (भर्तृहरिः
 
1.
 
66
 
'अहम् " (सु. प्र.)
 
अनुकम्पासन्तोषादिष्वपि दृश्यते ।
 
3.
 
(142)
 
'अहह अद्भुतखेदयो: " (नि.)
 
$
 
"
 
'अहंशुभयोर्युस' (5-2-140) इति मत्वर्थे युमप्रत्यये रूपमेवम्
अहंयुः = अहंकारवान् 'अहमिति शब्दान्तरमहङ्कारे वर्तते।' इति
अस (5-2-140) काशिका ।
 
H
 
2. अहमो भावोऽहन्ता । अवापि सुबन्तप्रतिरूप काव्ययत्वात् तल्प्रत्ययः
'अहन्ते ! नाहं ते विहरणपदं देशिकगिरः स्वदन्ते नः स्वान्ते सपदि
गतसन्देहविषया।' इति (वेङ्कटनाथीयं) सुभाषितम् ।
 
6
 
'अहम् ' इति मतिः अहम्मति: । धातुकाव्ये (1-60) तु 'हम्म
गतौ' इत्यस्मात् धातुनिर्देशे श्तिपप्रत्यये हम्मतिशब्दं निष्पाद्य, न
हम्मतिः अहम्मतिः इति गत्यार्थानां ज्ञानार्थकत्वेन साधितम् ।
 
4. अहमहंशब्दोऽस्त्यवेत्यर्थे श्रीप्सायां द्वित्वे व्रीयादिस्वात् (5-2-116)
उम्प्रत्यये च रूपमेवम् ।