2023-07-15 11:44:54 by ambuda-bot

This page has not been fully proofread.

64
 
अवसीदति ॥ प्रसारे - अवकपः । आज्ञायाम् – अवसर्गः ॥ वेलायाम्-
अवसरः ॥ संहतौ- -स्थाली प्रस्थम् अवहरति ॥ खण्डने – अवयति ॥
सामीप्ये – अवष्टव्चे शेते अविर इत्यर्थः ॥ ईपदर्थे– शुना अवलीदा
नदी, अवहन्ति । व्याप्ती अवकीर्णः पांसुभि: । अवाप्तोऽर्थः ॥ देशे
अवकाशः, अवस्करः (वर्चस्को देश इत्यर्थः) । दशायाम् – 'अवस्था अव
तिष्टमान:!: आशङ्कने— अवदिशति वैद्यो जवेन ॥ मिश्रणे–मांनं काशेन
अवदधाति ।
 
अव
 
हान्यादिषु निम्नभावे च वर्तते । तद् यथा, हानौ-
'अबकोकिल: । वचने "अवगिरते, अववादः ।
 
2.
 
3.
 
4.,
 
-अवपुष्पः तरुः,
'वचन-क्रियाभृशादि-
1. सामीप्यार्थेऽपि, 'अवाञ्चालम्पनाविदूर्ययोः' (8-3-68) इति अवपूर्वस्य
स्तम्भते: पत्वम् ।
 
6
 
-
 
अवहन्ति = तुषाद्यपनोइनोपयोगितया ईपद्वन्ति इत्यर्थः ।
 
'वर्चस्केऽवस्कर:' (6-1-148) इति निपातनात् सुडागमोडल अव
 
स्करः === अन्नमलम् । अन्यल अत्रकरः ।
 
'आतश्चोपसर्गे (3.3-106) इति अङ्क । अवतिष्ठमानः इत्यल 'समत्र-
प्रविभ्य: स्थः' (1-3-22) इति तङ्
 
5. 'अवादयः क्रुष्टाद्यर्थे तृतीयया' (वा. 2-2-18) इति समासः । अव-
ऋष्ट: कोकिलेन अत्रकोकिल: ।
 

 
'अवाद् ग्रः' (1-3-51) इति गिरतेरात्मनेपदम् । अल 'गृणाति-
स्त्ववपूर्वो न प्रयुज्यत एव' इति भाष्यात् गृधातोः यादिकस्य न
ग्रहणम् । अवगिरते = विप्रलापं करोतीत्यर्थः ।