अवन्तिसुन्दरीकथा /206

आचार्बदण्डिविरचिता
 
मृगा इव शय्योत्थायमय महरहरा मिषान्वेषिणोपनान्वयं परिघावन्ति ते तथा

घनपोषं पुष्टा हृष्टा इव च(?) । लुप्तांसोऽप्यहमुप लिप्तमिव (कु ? गु) रुचन्दनै-

रुपहन (मिव) शिरः पङ्कजैरुप्तभिव बहुमुखरत्नभूषणरुद्वन्धक मित्र भाण्डकूटै:

स्थगितमिव ताररोमकुम्भैः पुष्पितमिव प्रकीर्णकम (व) करैः लवितमिव

रत्नतालवृन्दैस्तारकितमिवार्वपदपुलकजालैरत (न ? न)वनदन्तिभनवार्यगळाभिरिव

छिन्ना मिरवाहाभिः कीर्ण काळरात्रिस्वयंवरमचैरव कानदंस: (?) वाजि-

गजकलेबरैराचितं मधुरापुलिनमिव कंसमण्डल कीर्ण वनमिव जातरूपघट कुलं

बार्हद्रथमिव भग्नद्रावितमधुदण्डं राजकुलमिवो या तावनिपलोकं बम कमिव बहु-

मुखक्षरद्रत स्त्रीगणनिचितं गणिकाकुलमिव रत्नरक्तमुक्ताफलका (तोदातमा)यो-

घनस्थानं स्थापितरक्ष: परिहृत्य रक्तचिकिल्लली नशल्यं हल्लेखनमितरुस्तीच

रन् (!) बहुममेक्षतरु जाभिर्निर्मस्य चक्षुषी दीर्घमन्तः स्तनन्ती मन्तक खरकर कपणधा-

वज्जीवितामिव क्षरत्क्षतजं क्षितौ विवेष्टमानां रुधिरपेषं विष्यमाणाविरागीकर्तुं

कालरात्र्या धर्मबनलताभिवाम्भसामलामादृर्ध्वशोषं शुप्यन्तीमष्टादशवर्षदेशीयां

युवतिमद्राश्चम् । अभ्यर्णे च तस्याः किम (प्य ) कस्येव रुदितशब्द ( माचकर्ण ?

कर्णय) न त्वज्ञासिषम् (इ ! कु)तोऽस्य सम्भूतिरिति । अथ (तात ! जात ) दयः

किञ्चिज्जीवसीत्यप्राक्षम् । अक्षमा तु सा वक्तुमक्षिणी मनागुन्मील्य दयमानं

मानवेक्षमाणा यत्नादभाषत । आर्य ! किं मया मन्दभागया मृतया धृतया
 

 
बा । (य) स्वसौ करिशव (र्णत ! क )र्णपद्धवान्तरितो भ (द्र ? र्तृ) दारकः सम्भावय

तावत् सकिं जीविष्य (ती ?)ति नवेति तस्याः श्रुखा जातकौतूहल:

सहसोपसृत्य पतितस्य पररासोः स्वपत इव मतजस्याङ्गमङ्गार कितमित्र

शी (नश ?) नैरसभिरम्याक्रम्य ग्रीवान्तरे तोमरेणाघः कीलितं परितः पि

रिषुमिरवगाढत्रिभागैः परिक्षिप्तं द्रक्षुपरीतिरुद्ध पर्यन्तमिव पर्यशेषं धर्म-