अवन्तिसुन्दरीकथा /187
This page has been fully proofread once and needs a second look.
1
नितरां तपस्या । किं बहुना । नैवंविधमपरमस्ति सर्वकर्माणम्,
मलमस्मदुद्गीर्णयारारोप्य (?) । ननु भगवन्त एव मुकुन्दचन्द्रा पीडारविन्द्रजा
जगदङ्कुर बीजमुष्ट योऽपि नाप्यवाप्येनावाप्यजीजनकतटा कमण्डलूवहा: सबहु-
मानमेनामुपासीनाः प्रथयन्ति प्रभावमस्या ना किल क्लेशभयादवतर-
न्त्रिमानमानमानजवा ननु मन्तव्यमग्रामवासिने वनकामस्य यादृगायास-
परिस्पन्दस्तस्य शततमीमपि कलामरण्यवासिनः तपस्यामस्यपरिवेदा भवन्ति
नेति कृष्टवन्तः कृषिमिव गृहे गृहिणो यादृशा हृदय सञ्चारोन्मापास्तांश्च
कृच्छ्रचर्यादुःखानि च धारयितुलवालश्याम किं गरीय इति (?) । राजसदस्य-
समलापनि बद्धैर् । यस्यमानस्य मनस्विनो यथोपपद्यते सर्वाणः सन्ताप-
चिन्तयनस्यशोऽपि यदि भवति पञ्चाग्मिमध्यस्थायिनः स्वजनाश्रुजलादिना
नातङ्कस्थानजानि यथा न तथा शङ्के शिशिरनिरवकाश।ग मशीतलनिशा-
(ति ? शि) लाश कलशयनशायिनं शरीरिणमासारवर्षबन्धिनी महिमजलानि
क्लेदयन्तीति (!) ।
1.
2.
3.
3
●
ननु चेदमेव पर्याप्तमानारण्यवासे यदिह भुज्यते स्वच्छाशया
शुचिपयोधराभिरनुयोन सवै... क्षकलुषमावास्तदन्यस्त घोषित सुखच्छाया स्वादु-
फलदानशीला: सुरभयश्च भूरुहाः सेव्यन्ते न सन्तापदायितानोयासपरम्परा-
म्यर्थनीयकरफलमलिनवृत्त महीभुज: (?) । निष्कपटपरिचयाः सुलभविसम्भ-
शीलस्वभावासिनो मृगा न स्वार्थरागनिगीर्ण स्नेहाब कीर्ण परिचितयो दुर्विश्वास-
L about 2 letters
Space for 5 letters left blank.
5
""
2
""
...
१११
प्रसीद (ति)
अथवास्याम-