स मुहूर्तादुपश्रुत्य देवर्षिरमितप्रभः ।स्वमाश्रमं शिष्य वृतः क्षुधार्तः संन्यवर्तत ॥ १ ॥

सोऽपश्यदरजां दीनां रजसा समभिप्लुताम् ।ज्योत्स्नामिवारुणग्रस्तां प्रत्यूषे न विराजतीम् ॥ २ ॥

तस्य रोषः समभवत्क्षुधार्तस्य विशेषतः ।निर्दहन्निव लोकांस्त्रीञ्शिष्यांश्चेदमुवाच ह ॥ ३ ॥

पश्यध्वं विपरीतस्य दण्डस्याविदितात्मनः ।विपत्तिं घोरसंकाशां क्रुद्धामग्निशिखामिव ॥ ४ ॥

क्षयोऽस्य दुर्मतेः प्राप्तः सानुगस्य दुरात्मनः ।यः प्रदीप्तां हुताशस्य शिखां वै स्प्रष्टुमिच्छति ॥ ५ ॥

यस्मात्स कृतवान्पापमीदृशं घोरदर्शनम् ।तस्मात्प्राप्स्यति दुर्मेधाः फलं पापस्य कर्मणः ॥ ६ ॥

सप्तरात्रेण राजासौ सभृत्यबलवाहनः ।पापकर्मसमाचारो वधं प्राप्स्यति दुर्मतिः ॥ ७ ॥

समन्ताद्योजनशतं विषयं चास्य दुर्मतेः ।धक्ष्यते पांसुवर्षेण महता पाकशासनः ॥ ८ ॥

सर्वसत्त्वानि यानीह स्थावराणि चराणि च ।महता पांसुवर्षेण नाशं यास्यन्ति सर्वशः ॥ ९ ॥

दण्डस्य विषयो यावत्तावत्सर्वसमुच्छ्रयः ।पांसुभुत इवालक्ष्यः सप्तरात्राद्भविष्यति ॥ १० ॥

इत्युक्त्वा क्रोधसंतपस्तमाश्रमनिवासिनम् ।जनं जनपदान्तेषु स्थीयतामिति चाब्रवीत् ॥ ११ ॥

श्रुत्वा तूशसनो वाक्यं स आश्रमावसथो जनः ।निष्क्रान्तो विषयात्तस्य स्थानं चक्रेऽथ बाह्यतः ॥ १२ ॥

स तथोक्त्वा मुनिजनमरजामिदमब्रवीत् ।इहैव वस दुर्मेधे आश्रमे सुसमाहिता ॥ १३ ॥

इदं योजनपर्यन्तं सरः सुरुचिरप्रभम् ।अरजे विज्वरा भुङ्क्ष्व कालश्चात्र प्रतीक्ष्यताम् ॥ १४ ॥

त्वत्समीपे तु ये सत्त्वा वासमेष्यन्ति तां निशाम् ।अवध्याः पांसुवर्षेण ते भविष्यन्ति नित्यदा ॥ १५ ॥

इत्युक्त्वा भार्गवो वासमन्यत्र समुपाक्रमत् ।सप्ताहाद्भस्मसाद्भूतं यथोक्तं ब्रह्मवादिना ॥ १६ ॥

तस्यासौ दण्डविषयो विन्ध्यशैवलसानुषु ।शप्तो ब्रह्मर्षिणा तेन पुरा वैधर्मके कृते ॥ १७ ॥

ततः प्रभृति काकुत्स्थ दण्डकारण्यमुच्यते ।तपस्विनः स्थिता यत्र जनस्थानमथोऽभवत् ॥ १८ ॥

एतत्ते सर्वमाख्यातं यन्मां पृच्छसि राघव ।संध्यामुपासितुं वीर समयो ह्यतिवर्तते ॥ १९ ॥

एते महर्षयः सर्वे पूर्णकुम्भाः समन्ततः ।कृतोदको नरव्याघ्र आदित्यं पर्युपासते ॥ २० ॥

स तैरृषिभिरभ्यस्तः सहितैर्ब्रह्मसत्तमैः ।रविरस्तं गतो राम गच्छोदकमुपस्पृश ॥ २१ ॥