तथा संचोदितः सूतो लक्ष्मणेन महात्मना ।तद्वाक्यमृषिणा प्रोक्तं व्याहर्तुमुपचक्रमे ॥ १ ॥

पुरा नाम्ना हि दुर्वासा अत्रेः पुत्रो महामुनिः ।वसिष्ठस्याश्रमे पुण्ये स वार्षिक्यमुवास ह ॥ २ ॥

तमाश्रमं महातेजाः पिता ते सुमहायशाः ।पुरोधसं महात्मानं दिदृक्षुरगमत्स्वयम् ॥ ३ ॥

स दृष्ट्वा सूर्यसंकाशं ज्वलन्तमिव तेजसा ।उपविष्टं वसिष्ठस्य सव्ये पार्श्वे महामुनिम् ।तौ मुनी तापसश्रेष्ठौ विनीतस्त्वभ्यवादयत् ॥ ४ ॥

स ताभ्यां पूजितो राजा स्वागतेनासनेन च ।पाद्येन फलमूलैश्च सोऽप्यास्ते मुनिभिः सह ॥ ५ ॥

तेषां तत्रोपविष्टानां तास्ताः सुमधुराः कथाः ।बभूवुः परमर्षीणां मध्यादित्यगतेऽहनि ॥ ६ ॥

ततः कथायां कस्यांचित्प्राञ्जलिः प्रग्रहो नृपः ।उवाच तं महात्मानमत्रेः पुत्रं तपोधनम् ॥ ७ ॥

भगवन्किंप्रमाणेन मम वंशो भविष्यति ।किमायुश्च हि मे रामः पुत्राश्चान्ये किमायुषः ॥ ८ ॥

रामस्य च सुता ये स्युस्तेषामायुः कियद्भवेत् ।काम्यया भगवन्ब्रूहि वंशस्यास्य गतिं मम ॥ ९ ॥

तच्छ्रुत्वा व्याहृतं वाक्यं राज्ञो दशरथस्य तु ।दुर्वासाः सुमहातेजा व्याहर्तुमुपचक्रमे ॥ १० ॥

अयोध्यायाः पती रामो दीर्घकालं भविष्यति ।सुखिनश्च समृद्धाश्च भविष्यन्त्यस्य चानुजाः ॥ ११ ॥

कस्मिंश्चित्करणे त्वां च मैथिलीं च यशस्विनीम् ।संत्यजिष्यति धर्मात्मा कालेन महता किल ॥ १२ ॥

दशवर्षसहस्रणि दशवर्षशतानि च ।रामो राज्यमुपासित्वा ब्रह्मलोकं गमिष्यति ॥ १३ ॥

समृद्धैर्हयमेधैश्च इष्ट्वा परपुरंजयः ।राजवंशांश्च काकुत्स्थो बहून्संस्थापयिष्यति ॥ १४ ॥

स सर्वमखिलं राज्ञो वंशस्यास्य गतागतम् ।आख्याय सुमहातेजास्तूष्णीमासीन्महाद्युतिः ॥ १५ ॥

तूष्णींभूते मुनौ तस्मिन्राजा दशरथस्तदा ।अभिवाद्य महात्मानौ पुनरायात्पुरोत्तमम् ॥ १६ ॥

एतद्वचो मया तत्र मुनिना व्याहृतं पुरा ।श्रुतं हृदि च निक्षिप्तं नान्यथा तद्भविष्यति ॥ १७ ॥

एवं गते न संतापं गन्तुमर्हसि राघव ।सीतार्थे राघवार्थे वा दृढो भव नरोत्तम ॥ १८ ॥

तच्छ्रुत्वा व्याहृतं वाक्यं सूतस्य परमाद्भुतम् ।प्रहर्षमतुलं लेभे साधु साध्विति चाब्रवीत् ॥ १९ ॥

तयोः संवदतोरेवं सूतलक्ष्मणयोः पथि ।अस्तमर्को गतो वासं गोमत्यां तावथोषतुः ॥ २० ॥