तं शब्दमवसुप्तस्य जटायुरथ शुश्रुवे ।निरैक्षद्रावणं क्षिप्रं वैदेहीं च ददर्श सः ॥ १ ॥

ततः पर्वतकूटाभस्तीक्ष्णतुण्डः खगोत्तमः ।वनस्पतिगतः श्रीमान्व्याजहार शुभां गिरम् ॥ २ ॥

दशग्रीवस्थितो धर्मे पुराणे सत्यसंश्रयः ।जटायुर्नाम नाम्नाहं गृध्रराजो महाबलः ॥ ३ ॥

राजा सर्वस्य लोकस्य महेन्द्रवरुणोपमः ।लोकानां च हिते युक्तो रामो दशरथात्मजः ॥ ४ ॥

तस्यैषा लोकनाथस्य धर्मपत्नी यशस्विनी ।सीता नाम वरारोहा यां त्वं हर्तुमिहेच्छसि ॥ ५ ॥

कथं राजा स्थितो धर्मे परदारान्परामृशेत् ।रक्षणीया विशेषेण राजदारा महाबलः ।निवर्तय मतिं नीचां परदाराभिमर्शनम् ॥ ६ ॥

न तत्समाचरेद्धीरो यत्परोऽस्य विगर्हयेत् ।यथात्मनस्तथान्येषां दारा रक्ष्या विमर्शनात् ॥ ७ ॥

अर्थं वा यदि वा कामं शिष्टाः शास्त्रेष्वनागतम् ।व्यवस्यन्त्यनु राजानं धर्मं पौरस्त्यनन्दन ॥ ८ ॥

राजा धर्मश्च कामश्च द्रव्याणां चोत्तमो निधिः ।धर्मः शुभं वा पापं वा राजमूलं प्रवर्तते ॥ ९ ॥

पापस्वभावश्चपलः कथं त्वं रक्षसां वर ।ऐश्वर्यमभिसंप्राप्तो विमानमिव दुष्कृती ॥ १० ॥

कामस्वभावो यो यस्य न स शक्यः प्रमार्जितुम् ।न हि दुष्टात्मनामार्य मा वसत्यालये चिरम् ॥ ११ ॥

विषये वा पुरे वा ते यदा रामो महाबलः ।नापराध्यति धर्मात्मा कथं तस्यापराध्यसि ॥ १२ ॥

यदि शूर्पणखाहेतोर्जनस्थानगतः खरः ।अतिवृत्तो हतः पूर्वं रामेणाक्लिष्टकर्मणा ॥ १३ ॥

अत्र ब्रूहि यथासत्यं को रामस्य व्यतिक्रमः ।यस्य त्वं लोकनाथस्य हृत्वा भार्यां गमिष्यसि ॥ १४ ॥

क्षिप्रं विसृज वैदेहीं मा त्वा घोरेण चक्षुषा ।दहेद्दहन भूतेन वृत्रमिन्द्राशनिर्यथा ॥ १५ ॥

सर्पमाशीविषं बद्ध्वा वस्त्रान्ते नावबुध्यसे ।ग्रीवायां प्रतिमुक्तं च कालपाशं न पश्यसि ॥ १६ ॥

स भारः सौम्य भर्तव्यो यो नरं नावसादयेत् ।तदन्नमुपभोक्तव्यं जीर्यते यदनामयम् ॥ १७ ॥

यत्कृत्वा न भवेद्धर्मो न कीर्तिर्न यशो भुवि ।शरीरस्य भवेत्खेदः कस्तत्कर्म समाचरेत् ॥ १८ ॥

षष्टिवर्षसहस्राणि मम जातस्य रावण ।पितृपैतामहं राज्यं यथावदनुतिष्ठतः ॥ १९ ॥

वृद्धोऽहं त्वं युवा धन्वी सरथः कवची शरी ।तथाप्यादाय वैदेहीं कुशली न गमिष्यसि ॥ २० ॥

न शक्तस्त्वं बलाद्धर्तुं वैदेहीं मम पश्यतः ।हेतुभिर्न्यायसंयुक्तैर्ध्रुवां वेदश्रुतीमिव ॥ २१ ॥

युध्यस्व यदि शूरोऽसि मुहूर्तं तिष्ठ रावण ।शयिष्यसे हतो भूमौ यथापूर्वं खरस्तथा ॥ २२ ॥

असकृत्संयुगे येन निहता दैत्यदानवाः ।नचिराच्चीरवासास्त्वां रामो युधि वधिष्यति ॥ २३ ॥

किं नु शक्यं मया कर्तुं गतौ दूरं नृपात्मजौ ।क्षिप्रं त्वं नश्यसे नीच तयोर्भीतो न संशयः ॥ २४ ॥

न हि मे जीवमानस्य नयिष्यसि शुभामिमाम् ।सीतां कमलपत्राक्षीं रामस्य महषीं प्रियाम् ॥ २५ ॥

अवश्यं तु मया कार्यं प्रियं तस्य महात्मनः ।जीवितेनापि रामस्य तथा दशरथस्य च ॥ २६ ॥

तिष्ठ तिष्ठ दशग्रीव मुहूर्तं पश्य रावण ।युद्धातिथ्यं प्रदास्यामि यथाप्राणं निशाचर ।वृन्तादिव फलं त्वां तु पातयेयं रथोत्तमात् ॥ २७ ॥